استفاده ي به هنگام از اين آرايه ها، از دشوارترين وظايف شاعر آييني روزگار ما است. آرايه هاي لفظي و معنوي فراواني در اختيار يک شاعر است ولي به خاطر استفاده ي دامنه دار از آنها، اکنون حکم پارچه ي نخ نمايي را پيدا کرده اند که نظر هيچ تماشاگري را به خود جلب نمي کنند. تنها راهي که فرا روي يک شاعر آييني موفق گشوده مي ماند، استفاده از آرايه هاي نوين و کارآمدي است که



[ صفحه 378]



رويکرد جدي به آنها، حوصله ي بسيار و تلاش فراوان و بضاعت علمي مي طلبد.

آرايه هايي از قبيل: «ايماژ» و «تخيل عيني» به شاعر آييني فرصت مي دهد که با ورود در قلمرو آنها، در فضاي کاملاً تازه اي تنفس کند و حال و هواي ديگري را در گسترده ي شعر مهدوي احساس کند. با گلگشت در آفاق عيني و حسي اين آرايه هاي کارآمد و نوين است که مي توان خون تازه اي در رگ رگ شعر مهدوي جاري کرد و آثار منظوم را از خطر روزمرگي و تکرارگويي هاي ملال آور رهايي بخشيد.