اين امر، نياز به تلاش مشتاقانه ي شعراي آييني دارد. همانگونه که در دو دهه ي اخير و پس از پيروزي انقلاب اسلامي در ايران شاهد تلاش بي امان شاعران سخت کوشي بوديم که براي شکر اوزان دامنه دار و مطنطن کمين کرده بودند و سرانجام قالب غزل و مثنوي را با به کار بردن اوزان جديد با تطور ساختاري و محتوايي مواجه ساختند، در شعر مهدوي نيز بايد همين تطور صورت پذيرد که خوشبختانه نمونه هايي از اين تطور آهنگين را در شعر مهدوي امروز مي توان مشاهده کرد.



[ صفحه 377]