بازگشت

زبان ساده


شاخص ترين معيار شعر مهدوي معاصر است. شعر معاصر، حضور واژه هاي مهجور و دشوار را برنمي تابد. شاعر آييني زمانه ي ما نيز، براي رسيدن به يک زبان صميمي و دوست داشتني، ناگزير است که با واژه ي مهجور و غير کارآمد بدرود گويد و با به کار گرفتن ترکيبات ساده و دلنشين، پيام شعر خود را به آساني به مخاطبان منتقل سازد.



[ صفحه 376]



اگر در گذشته ي نه چندان دور، براي پي بردن به معناي يک شعر، ناگزير بودند که چندين فرهنگ لغت را زير و رو کنند،امروز و در عصر ماشيني ديگر فرصتي براي اين کارها باقي نمانده استو هر چه زبان شعر، ساده تر و صميمي تر باشد در برقراري ارتباط با مخاطبان خود موفق تر خواهد بود.