از مهم ترين معيارهاي الزامي شعر مهدوي در زمانه ي ما است و در برقراري ارتباط با مخاطبان، نقش موثري دارد.

امروزه ديگر، تاريخ مصرف مقولات مجرد و ذهني به پايان رسيده است. يک شاعر آييني موفق هرگز خود را مجاز نمي بيند که همانند شعراي گذشته با بياني غير حسي و ناملموس بامخاطبان خود صحبت کند؛ چرا که زمانه ي ما، زمانه ي «تصوير» و «رنگ» و «صدا» است و هيچ يک از مفاهيم نامانوس و غير ملموس نمي تواند جايگزين مناسبي براي ابزار «حسي» و «ديداري» و «شنيداري» باشد.