بازگشت

سبک نيمايي و سپيد


اين سبک - که به نام پديد آورنده ي آن، علي اسفندياري «نيما يوشيج» ناميده شده است - با چشم پوشي از ضوابط شعر سنتي و روي آوردن به معيارهاي شعر اروپايي و با کوتاه و بلند کردن اوزان عروضي در يک اثر منظوم، از نيم قرن پيش در ايران رايج شد و نظر شعراي جوان را به خود جلب کرد؛ ولي علي رغم گذشت بيش از پنجاه سال از عمر



[ صفحه 331]



اين سبک ابداعي و سنت شکن، آثار قابل ملاحظه اي در اختيار جامعه ي ادبي ايران قرار نگرفته و به جز چند اثر معدود که در اين مدت، نظر شيفتگان شعر نيمايي را به خود جلب نموده، آثار ماندگار ديگري در پيشينه ي اين سبک شعري به ثبت نرسيده است. «شعر سپيد» يا «شعر آزاد» نيز پس از رواج سبک نيمايي در عرصه ي شعر فارسي حضور يافت که بعدها به «شعر منثور» معروف شد. بحث درباره ي اين دو سبک نو ظهور در قلمرو شعر مهدوي بر عهده ي صاحبنظراني است که در اين نوع از شعر مطالعاتي دارند و منتقدند.

به نمونه هايي از اين دو نوع شعر توجه کنيد: