شعر مهدوي در زبان فارسي همانند ديگر شعرها، داراي سبک هاي مختلفي است. هر شاعر آييني با انتخاب سبک مورد علاقه ي خود، پاي در عرصه ي بيان و خلق آثار منظوم مي گذارد و به عبارت ديگر، هر شاعري داراي شيوه ي بيان ويژه اي است و «زبان» و «بيان» خاص به خود را دارد. که طبعاً در شمار يکي از سبک هاي مطرح در شعر فارسي قرار مي گيرد.

بسيار اتفاق مي افتد که شاعري در طول حيات ادبي خود، در چندين سبک شعري، طبع آزمايي مي کند و در نهايت، سبکي را برمي گزيند که با «زبان شعري» او سازگارتر است. با اين انتخاب است که سرنوشت خود و آثار منظوم خود را رقم مي زند و راز ماندگاري نام و ياد شعراي بزرگ فارسي زبان را مي توان در همين «انتخاب درست» و ديگر عواملي که براي اهل شعر وادب پوشيده نيست، مشاهده کرد.