ممکن است اين قدرت استتار و اختفا از برابر ديدگان را معجزه اي، از معجزات حجت خدا و ولي او امام مهدي عليه السلام بدانيم، زيرا معجزه آن است که ديگران از آوردن آن ناتوان باشند.

معجزه، نوعي مبارزه طلبي با طبيعت نيز هست و همانگونه که تفسير و تحليل اعجاز در پرتو قوانين مادي و طبيعي ممکن نيست، استتار و اختفاي وجود گرامي امام مهدي عليه السلام نيز با اين مفهوم و بيان، از مسايل معنوي و حقايق، فراتر از جهان ماده و طبيعت است و آن حضرت در پرتو اين قدرت خداداي مي تواند هر گاه اراده فرمود در برابر ديدگان، ظاهر و آشکار گردد و هر گاه خواست نهان و ناپديد.

احتمال ديگر اين است که: آن حضرت با همان قدرت اعجاز، در ديدگان نظاره گر، به گونه اي تأثير و تصرف نمايد که آنان نتوانند جمال دل آراي او را بنگرند واين کار از اولياي خدا که داراي قدرت تصرف در جهان آفرينش هستند، بعيد نيست.

از قرآن کريم نيز مي توان امکان استتار و اختفاي انسان از برابر ديدگان را، چه



[ صفحه 210]



به صورت کوتاه مدت يا دراز مدت، دريافت کرد، براي نمونه:

1- قرآن مي فرمايد:

«و جعلنا من بين ايديهم سدا و من خلفهم سدا، فأغشيناهم فهم لا يبصرون.» [1] .

يعني: و ما در برابر آنان ديواري کشيديم و در پشت سرشان (نيز) ديواري و بر ديدگانشان نيز پرده اي افکنديم تا نتوانند بنگرند و ببينند.

2- و مي فرمايد:

«و اذا قرأت القرآن جعلنا بينک و بين الذين لا يؤمنون بالآخرة حجابا مستورا.» [2] .

يعني: (اي پيامبر!) به هنگامي که تو قرآن تلاوت نمايي، ما ميان تو و آناني که به قيامت ايمان ندارند، پرده اي ستبر قرار مي دهيم.

3- و نيز در داستان سامري، مي فرمايد:

«قال: بصرت بما لم يبصروا به، فقبضت قبضة من اثر الرسول فنبذتها....» [3] .

يعني: سامري گفت: من چيزي ديدم که آنان نمي ديدند، مشتي از خاکي که نقش پاي آن فرستاده خدا بر آن بود برگرفتم و در آن پيکر افکندم....

اين سه آيه از قرآن شريف، نشانگر اين واقعيت است که: امکان دارد موجودي يا انساني، حاضر و زنده باشد و در همان حال ديده نشود که اينک هر کدام از آيات را بررسي مي کنيم: