مرحوم «شيخ نجم الدين عسکري» در جلد اول کتاب خويش [1] نام چهل تن از علما و دانشمندان اهل سنت را آورده است که همگي آنان در کتابهاي خويش با ايمان به روايات رسيده از پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم به ولادت حضرت مهدي عليه السلام اعتراف نموده اند.

همانگونه که علامه معاصر «آيت الله العظمي صافي» نيز در کتاب ارزشمند خود، نام و نشان گروه ديگري از آنان را آورده است که شمارشان از 26 نفر مي گذرد و همگي به ولادت دوازدهمين امام نور، تصريح مي کنند و ما در اينجا براي رعايت اختصار برخي از آن منابع اهل سنت را از اين دو کتاب ترسيم مي کنيم.



[ صفحه 167]



کساني که آگاهي بيشتري در اين موضوع مي خواهند، مي توانند به دو کتاب مورد اشاره و ديگر کتابهايي که در اين مورد نگارش يافته است مراجعه کنند.

براي نمونه:

1- «محمد بن طلحه حلبي شافعي» در کتاب خود ضمن بحث گسترده اي مي نويسد: «باب دوازدهم در مورد حضرت مهدي عليه السلام است....»

و آنگاه ضمن برشمردن نامها و القاب آن حضرت مي نويسد: «او در شهر تاريخي سامرا، ديده به جهان گشود....» [2] .

2- «محمد بن يوسف کنجي شافعي» از ديگر علماي اهل سنت است. او در کتاب خويش مي نويسد: «حضرت مهدي عليه السلام فرزند جناب حسن عسکري عليه السلام است. آن وجود گرانمايه، زنده و در اوج سلامت و طراوت از زمان غيبت خويش تاکنون دراين جهان زندگي مي کند....» [3] .

3- «محمد بن احمد مالکي» معروف به «ابن صباغ» نيز از علماي اهل سنت است و در کتاب خويش در باب دوازدهم مي نويسد: «ابوالقاسم، محمد، حجت، فرزند حضرت حسن عسکري عليه السلام است. او در شهر سامرا و در نيمه شعبان 255 هجري ديده به جهان گشود.» [4] .

4- از ديگر علماي آنان «سبط ابن جوزي حنفي» است. او در کتاب خويش در مورد فرزندان حضرت عسکري عليه السلام در بخشي تحت عنوان «فصل في ذکر الحجة المهدي» مي نويسد: «او نام بلند آوازه اش محمد، فرزند حسن عسکري عليه السلام است و کنيه اش ابوالقاسم مي باشد. او را: خلف الحجة، صاحب الزمان، القائم المنتظر نيز



[ صفحه 168]



خوانده اند و آن حضرت آخرين امامان است...». [5] .

5- «احمد بن حجر» عالم ديگري از اهل سنت است او در کتاب خويش به هنگام بحث در مورد شخصيت حضرت عسکري عليه السلام مي نويسد: «او جز فرزندش ابوالقاسم محمد الحجة، فرزندي به يادگار ننهاد و فرزند گرانمايه اش، به هنگامه شهادت پدر، پنج ساله بود، اما خداوند حکمت و بينشي ژرف و اعجازآميز به او ارزاني فرمود....» [6] .

6- از علماي ديگر اهل سنت «شبراوي شافعي» است. او در مورد ولادت دوازدهمين امام نور در کتاب خويش مي نويسد: «امام يازدهم، «حسن خالص» [7] که به لقب عسکري معروف است و او را شرافت همين بس که امام مهدي عليه السلام از فرزندان گرانمايه اوست....» [8] .

آنگاه مي افزايد: «امام مهدي عليه السلام فرزند حضرت عسکري عليه السلام است و در شهر تاريخي سامرا در پانزدهم شعبان 255 هجري ديده به جهان گشود.»

7- «عبدالوهاب شعراني» عالم ديگر اهل سنت در کتاب خويش تحت عنوان، «نشانه هاي نزديک شدن رستاخيز»، از جمله قيام و ظهور حضرت مهدي عليه السلام را مي نويسد. آنگاه مي افزايد: «امام مهدي عليه السلام از فرزندان امام عسکري عليه السلام است و در پانزدهم شعبان سال 255 بدنيا آمده و او زنده و باقي است تا طبق روايات رسيده از پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم با حضرت عيسي عليه السلام که به هنگامه ظهور او از آسمانها فرود مي آيد، ديدار کند....» [9] .

8- از علماي ديگر اهل سنت «عبدالله بن محمد مطيري شافعي» است. او در



[ صفحه 169]



کتاب خويش پس از يادآوري نام بلندآوازه امامان معصوم عليه السلام تا حضرت عسکري مي نويسد: «فرزند حضرت عسکري عليه السلام امام مهدي: دوازدهمين امامان است. نام او محمد و قائم است و به مهدي عليه السلام نيز شهرت دارد....»

9- «سراج الدين رفاعي» از ديگر دانشمندان اسلامي است. او در کتاب خويش [10] دراين مورد مي نگارد: «اما، يازدهمين امام، حضرت حسن عسکري عليه السلام پس از خويش، فرزندش حضرت مهدي را بر جاي نهاد و او جانشين پدر و دوازدهمين امام است.» [11] .

10- استاد «بهجت افندي» در کتاب خويش [12] از جمله مي نويسد: «امام مهدي عليه السلام در پانزدهم شعبان سال 255 هجري ديده به جهان گشود و مادرش نرجس بود....» [13] .

11- عالم ديگر اهل سنت «حافظ محمد بن محمد حنفي نقشبندي» در کتاب خويش [14] دراين رابطه مي نويسد: «حضرت عسکري عليه السلام يازدهمين امام است و فرزند گرانمايه اش «محمد» نزد ياران و دوستان راستين خاندان وحي و رسالت مشخص و معلوم بود. او در سال 255 هجري در پانزدهم شعبان ديده به جهان گشود.» [15] .

اين مطلب را از جمله بانوي بزرگ و مورد اعتماد «حکيمه» دختر امام جواد عليه السلام آورده است.

12- «سليمان قندوزي حنفي» از ديگر دانشمندان اسلامي است. او در کتاب



[ صفحه 170]



خويش ضمن ترسيم ولادت حضرت مهدي عليه السلام از بانو حکيمه، دخت گرانقدر حضرت جواد عليه السلام به همان صورت که در کتابهاي معتبر شيعه آمده است، مي افزايد: «اين روايت و اين گزارش از ديدگاه علما و شخصيتهاي مورد اعتماد اسلامي، محقق و مسلم است که ولادت «قائم آل محمد» پانزدهم شعبان به سال 255 هجري رخ داد و آن حضرت در شهر تاريخي سامرا و در حيات پدرش ديده به جهان گشود.» [16] .

13- «شبلنجي شافعي» دانشمند ديگر اهل سنت در کتاب خويش در اين مورد مي نويسد: «رحلت حضرت عسکري عليه السلام روز جمعه هشتم ربيع الاول به سال 260 هجري بود و از خود، فرزندي گرانمايه بر جاي نهاد که نام او را محمد نهاده بود.» [17] .

14- دانشمند ديگر اهل سنت «ابن خلکان» است. او در کتاب خود پيرامون امام عصر عليه السلام مي نويسد: «ولادت آن گرانمايه، پانزدهم شعبان به سال 255 هجري بود و هنگامي که پدرش جهان را بدورد گفت، آن حضرت پنج ساله بود و مادرش نرجس نام داشت....» [18] .

15- عالم ديگر اهل سنت «ابن الخشاب» در اين مورد مي نويسد: «فرزند و جانشين شايسته کردار حضرت عسکري عليه السلام حضرت مهدي عليه السلام بود که او را «الخلف الصالح» نيز مي گفتند. او همان صاحب الزمان است و به نام مقدس «مهدي» نيز شهرت دارد.» [19] .

16- «عبدالحق دهلوي» نيز از دانشمندان اسلامي است. او در کتاب خود، در مورد زندگي امامان نور عليه السلام در اين رابطه مي نويسد: «ابومحمد حضرت حسن



[ صفحه 171]



عسکري» عليه السلام يازدهمين امام نور است و فرزند گرانمايه اش محمد عليه السلام نزد ياران و دوستداران مورد اعتماد شناخته شده است.»

آنگاه مي افزايد: «خلف صالح، از فرزندان حضرت عسکري عليه السلام همان صاحب الزمان است.»

17- «محمد امين بغدادي سويدي» در ولادت امام عصر عليه السلام مي نويسد:

«حضرت مهدي عليه السلام به هنگامه رحلت پدر گرانمايه اش، پنج سال داشت.» [20] .

18- مورخ بزرگ اهل سنت «ابي الوردي» در تاريخ خود [21] آورده است که «محمد، فرزند حضرت عسکري عليه السلام در سال 255 هجري بدنيا آمد....»

اينها شماري از منابع و کتابهاي علما و دانشمندان اهل سنت است که همگي آنان به ولادت پربرکت دوازدهمين امام نور حضرت مهدي عليه السلام، تصريح کرده و پانزدهم شعبان به سال 255 هجري را بطور مشخص، سالروز ولادت نور شناخته اند و همگي پدر گرانمايه او را حضرت عسکري عليه السلام عنوان ساخته اند.

روشن است که اگر بخواهيم اعترافات و تصريحات همه دانشمندان اهل سنت را در اين مورد، ترسيم نماييم کتاب، طولاني و بحث، خسته کننده مي گردد. [22] .



[ صفحه 172]