زيارت نامه هاي رسيده از جانب امامان راستين، نيز مسأله ي رجعت را بطور صريح بيان مي کنند، براي نمونه:

1- در زيارت جامعه ي کبيره که از امام هادي عليه السلام رسيده است و بوسيله آن مي توان هرکدام از امامان معصوم عليهم السلام را زيارت کرد، آمده است که:

«مؤمن بايابکم، مصدق برجعتکم، منتظر لأمرکم، مرتقب لدولتکم....» [1] .

يعني: من به بازگشت شما به زندگي اين جهان (پس از ظهور قائم) ايمان دارم. رجعت شمارا تصديق مي کنم و در انتظار فرمان و حکومت و دولت شما هستم....

2- در زيارت امام مهدي عليه السلام آمده است که:

«... و أن رجعتکم حق لا ريب فيها....» [2] .

يعني:... رجعت شما واقعيتي است که در آن ترديد راه ندارد.

3- و پس از زيارت هر امام معصوم به اين جملات مي رسيم که:

«... و حشرني الله في زمرتکم... و مکنني في دولتکم و أحياني في رجعتکم و ملکني في أيامکم...» [3] .

يعني: خداوند مرا در گروه شما محشور سازد و در دولت شما به من تمکن و اقتدار بخشد. و در رجعت شما مرا زندگي مجدد ارزاني دارد و در روزگار پرافتخار حاکميت عادلانه ي شما مرا بر سرنوشت خويش حاکم سازد.

اين بحث فشرده اي از مسأله ي «رجعت» و روشن شد که امام مهدي عليه السلام تدبير امور جامعه را پس از قيام و اصلاح زمين و زمان و سرشار ساختن جهان از عدل و داد همچنان به کف خواهد داشت تا حضرت حسين عليه السلام رجعت نمايد و زمام امور را به کف با کفايت او بسپارد.



[ صفحه 811]



به هر حال بحث از رجعت، يک بحث طولاني است و برخي از علماي ما در مورد آن کتابهاي مستقلي نوشته اند که ما براي رعايت اسلوب کتاب، فشرده اي از آن را گزارش کرديم.