پيش از هر چيز، بايد اصل «رجعت» را شناخت. به همين جهت، جاي اين سؤال است که: «رجعت چيست؟»



[ صفحه 792]



پاسخ:

رجعت بدين مفهوم است که: امامان خاندان وحي و رسالت عليهم السلام و انبوهي از کساني که جهان را بدرود گفته اند، بار ديگر پس از حضرت مهدي عليه السلام و پيش از شهادت او به خواست خدا و اراده ي حکيمانه او، بدين جهان بازمي گردند و نخستين رجعت کننده امام حسين عليه السلام است و پس از آن وجود گرانمايه، همه ي امامان اهل بيت عليهم السلام يکي پس از ديگري. اين فشرده و عصاره ي بحث «رجعت».

در اين مورد، روايات بسياري رسيده است که شمار آنها از دهها روايت مي گذرد که اين روايات اصل «رجعت» و ابعاد و چگونگي آن را شرح مي دهد.

روزگاري سپري شده است که عقيده ي به «رجعت» گناهي نابخشودني و جنايتي غير قابل گذشت قلمداد گشته و مخالفان منحرف و تندروي اين عقيده، به موافقان آن يورشهاي بي رحمانه برده و بر ضد اين عقيده تاخت و تازها نموده اند، به گونه اي که گويي با کفر و ماديگري مبارزه مي کنند.

اينک ما برآنيم تا اين انديشه را بر روي ميز تشريح قرار دهيم و از ابعاد و حقيقت آن آگاه شويم و آنگاه آن را به کتاب خدا و سنت پيامبر و عقل عرضه داريم و بنگريم که ديدگاه قرآن و سنت و خرد سالم نسبت به اين عقيده چيست؟ آيا اين انديشه و عقيده چيزي است که در خور استهزاء و تاخت وتاز است يا نه؟

نکاتي که لازم است در اين بخش مورد بحث قرار گيرند عبارتند از:

1- زنده شدن مردگان در روز رستاخيز

2- آيا پيش از روز رستاخيز خداوند کسي را زنده نموده است؟

3- قرآن و مسأله ي رجعت

4- رجعت در آئينه ي روايات

5- چه کساني به دنيا باز مي گردند؟



[ صفحه 793]