اين روايت نياز به اندکي شرح و توضيح دارد:

پس از شهادت حضرت کاظم عليه السلام گروهي در امامت حضرت رضا عليه السلام ترديد



[ صفحه 787]



و توقف کردند. از اين رو بدانان «واقفيه» گفته شد. اين فرقه، پس از شهادت امام کاظم عليه السلام پديد آمد و پس از اندکي نيز منقرض گرديد.

به هر حال منظور اين است که رهبر گروه «علي بن ابي حمزه» به حضرت رضا عليه السلام مي گويد: «از امامان اهل بيت عليهم السلام روايت است که: پيکر امام معصوم را جز امام معصوم غسل نمي دهد و جز او بر آن پيکر مقدس نماز نمي گذارد.»

امام کاظم عليه السلام در بغداد و در زندان هارون به شهادت رسيد و فرزندش حضرت رضا عليه السلام در مدينه بود به همين جهت، رهبر گروه مورد اشاره، از حضور حضرت رضا عليه السلام در مراسم غسل و نماز بر پيکر پدرش مي پرسد.

و آن گرامي پاسخ مي دهد: «امام سجاد عليه السلام از طريق اعجاز و قدرت والاي امامت بهره گرفت و از زندان به کربلا رفت....»

حضرت مي فرمايد: «شما از کجا مي دانيد که امام پس از حضرت کاظم عليه السلام نيز در پرتو اعجاز از مدينه به بغداد نيامده و مراسم مذهبي غسل و نماز بر پيکر پدرش را به عهده نگرفته است؟»

و بدينسان رهبر گروه، بي پاسخ مي ماند.

روشن است که منظور از اين روايت، اين است که اين عقيده و انديشه که امام معصوم عليه السلام را جز همانند خويش غسل نمي دهد و بر پيکرش نماز نمي گذارد، يک عقيده ي ديرينه و مشهور در ميان شيعيان است. و حضرت رضا عليه السلام اين عقيده را ساختگي و بي اساس اعلان نکرد بلکه آن را تقرير فرمود و تقرير آن حضرت دليل بر صحت اين انديشه است.

بنابراين، ناگزيرم بپذيريم که پيکر مطهر امام مهدي عليه السلام را پس از پايان زندگي پرافتخارش امام معصوم و مطهري غسل خواهد داد و بر آن نماز خواهد گزارد.

در بخش پاياني، نمونه هايي از روايات را خواهيم آورد که تصريح مي کند که امام حسين عليه السلام نخستين کسي است که به دنيا رجعت مي کند و همان گرامي است که



[ صفحه 788]



غسل بر پيکر امام مهدي عليه السلام را بر عهده مي گيرد و بر پيکر او نماز مي گذارد.

در بخش يازدهم نيز، تحت عنوان: چگونگي بهره وري از امام غائب روايتي از امام صادق عليه السلام آورديم که مي فرمايد:

«لم تخل الأرض - منذ خلق الله آدم - من حجة لله فيها، ظاهر مشهور أو غائب مستور، و لا تخلوا - الي أن تقوم الساعة - من حجة لله فيها و لو لا ذلک لم يعبد الله.»

يعني: زمين از روزي که خداوند آدم را آفريد از حجت خدا خالي نمانده است - گاه حجت خدا آشکار و شناخته شده بوده است و گاه نهان و پوشيده از نظرها - و همينگونه زمين تا روز رستاخيز، خالي از حجت نخواهد ماند اگر جز اين باشد خداي يکتا پرستش نمي شود.

اين روايت خود از روايات صحيح و متواتر است از اين رو جاي اين سؤال است که: «پس از پايان عمر امام مهدي عليه السلام امام و حجت خدا کيست؟» و راهي جز پذيرش «رجعت» نمي ماند که در بخش آينده در اين مورد بحث خواهيم کرد.



[ صفحه 791]