در بحث از جنبش «سفياني» -گذشت که امام مهدي عليه السلام براي درهم کوبيدن بساط فريب و دجالگري و بيداد سفياني- پس از استقرار حکومت عادلانه اش در جزيرةالعرب و عراق، از کوفه بسوي شام حرکت مي کند و در آن روزگاران «سفياني» در «رمله» در سرزمين فلسطين و شمال شرقي قدس خواهد بود.

امام مهدي عليه السلام با لشکر شکوهمند خويش به فلسطين مي رسد و پيکاري سخت ميان دو نيروي حق و باطل رخ مي دهد که سرانجام با پيروزي نيروهاي امام عصر عليه السلام و شکست و نابودي جنبش سفياني، جنگ به پايان مي رسد.

روايات در اين مورد، بيانگر اين مطلب است که حضرت مهدي عليه السلام به دروازه ي شهر «لد» [1] در فلسطين مي رسد و موضع رژيمهاي حاکم بر فلسطين و اردن در آن روزگار روشن نيست جز اينکه بي ترديد آن گرامي تمامي حکومتهاي سياهکار و ستم پيشه را در هم مي کوبد و همه ي استبدادگران منحرف را نابود مي سازد و مردم را از بند فريب و دجالگري و اسارت آنها رهايي مي بخشد.

در دروازه ي همان شهر لد در فلسطين است که عيسي بن مريم عليه السلام براي بيعت با آن حضرت از آسمان به زمين فرود مي آيد که در بحثهاي آينده توضيح بيشتر آن را مي خوانيم.