حضرت مهدي عليه السلام نامهاي متعددي دارد که به مناسبتهاي مختلف، بدان نامها خوانده شده است و از اين شئون شخصيتهاي بزرگ است که بخاطر صفات و ويژگيها و ابعاد گوناگون شخصيتشان، نامشان نيز متعدد مي گردد.

براي نمونه: در قرآن شريف و انجيل براي پيامبر گرامي صلي الله عليه و اله و سلم نامهاي متعددي است، نامهايي چون: «محمد»، «احمد»، «طه»، «يس»، «بشير»، «نذير» و در انجيل نيز «فارقليطا» و «برکلوطوس» به زبان سرياني و يوناني.

و نيز قهرمان جاودانه اسلام، امير مؤمنان عليه السلام نيز نامهاي متعددي دارد از آن جمله:«علي»، «حيدر»، «مرتضي» و «ايليا» به زبان سرياني و نامهايي ديگر.

و بانوي بانوان فاطمه عليهاالسلام نيز نامهاي متعددي دارد از آن جمله: «فاطمه»، «بتول»، «مبارکه»، «محدثه»، «طاهره»، «صديقه» و...

در مورد حضرت مهدي عليه السلام و نام بلند آوازه اش، روايات بسياري از پيامبر گرامي و امامان نور عليه السلام آمده است که در آنها از آن اصلاحگر بزرگ عصرها و نسلها به «مهدي»، «حجت»، «قائم»، «منتظر»، «خلف صالح»، «صاحب الامر»، «سيد»، «الامام الثاني عشر» و... تعبير شده است و بارها تصريح شده است که نام آن حضرت نام پيامبر است و کنيه اش «ابوالقاسم».

که ما با ترسيم برخي از روايات به برخي از نامهاي مقدس آن حضرت اشاره مي کنيم: