در روايت گذشته آمد که امام صادق عليه السلام فرمود:

«هنگامي که قائم بپاخيزد... مقام ابراهيم را به جايگاه اصلي آن باز مي گرداند.»

مي دانيم که مقام ابراهيم، صخره اي است که آن پيامبر بزرگ به هنگام ساختن کعبه بر روي آن ايستاده است و آن صخره، در زمان پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم در جوار کعبه بوده است که و هنگامي که «عمر» خلافت را به کف گرفت، مقام را از جايگاه آن به نقطه ي ديگري انتقال داد.

هنگامي که اميرمؤمنان عليه السلام پس از عثمان، زمام امور جامعه را به کف گرفت مقرر فرمود که هر بدعتي که در دين پديد آمده است نابود سازد و همه ي امور و شيوه ها را به سيره و سنت پيامبر گرامي بازگرداند و از جمله تصميم گرفت که «مقام ابراهيم» را بجاي نخست آن که جوار کعبه است بازگشت دهد، اما نفاق پيشگان و بدانديشاني که با هر گام سازنده و اصلاحي آن گرامي، دشمني مي کردند سر به شورش برداشتند و تاخت وتاز به راه انداختند.

آن گرامي، در آن شرايط، بهتر ديد که مسأله را بخاطر مسايل مهمتري به وقت ديگر واگذارد و در نتيجه مقام ابرهيم تاکنون در نقطه اي که جايگاه اصلي آن نيست، مانده است.

از اينرو از جمله کارهاي امام مهدي عليه السلام پس از ظهور در مکه مکرمه، بازگردانيدن «مقام ابراهيم» به جوار کعبه و جايگاه اصلي آن است و اين از کارهايي است که طواف بر گرد خانه ي خدا را آسان مي سازد چرا که در آن صورت ديگر لازم نيست که طواف تنها ميان رکن و مقام باشد، بلکه تنها طواف بر گرد کعبه کافي است، گر چه اکنون به فتواي فقها، طواف ميان رکن و مقام واجب است که اين، با بازگشت دادن مقام بجاي اصلي خود برداشته مي شود و طواف بر گرد کعبه، کفايت مي کند.



[ صفحه 668]