گرچه ما بطور دقيق، چگونگي «طي الارض» را نمي دانيم اما اين را مي دانيم که اين کار شگفت براي برخي از بندگان خدا ميسر است.

قرآن شريف در داستان حضرت سليمان عليه السلام و تخت ملکه ي «سبا» بدان تصريح



[ صفحه 618]



مي کند و مي فرمايد:

«قال يا ايها الملاء أيکم يأتيني بعرشها قل ان يأتوني مسلمين، قال عفريت من الجن: انا آتيک به قبل ان تقوم من مقامک و اني عليه لقوي امين، قال الذي عنده علم من الکتاب انا آتيک به قبل ان يرتد اليک طرفک، فلما رآه مستقرا عنده قال: هذا من فضل ربي....» [1] .

يعني: سليمان گفت: «هان اي بزرگان! کداميک از شما تخت او را پيش از آنکه فرمانبردارانه نزد من بيايند، برايم مي آورد؟»

عفريتي از جنها گفت: «من پيش از آنکه از جايت برخيزي آن را نزد تو حاضر مي کنم، چرا که من بر اين کار توانا هستم و هم امين.»

و آن کس که از دانش کتاب، بهره اي داشت گفت: «من پيش از آنکه چشم بر هم نهي آن را نزد تو مي آورم.»

و آنگاه هنگامي که آن تخت را نزد خويش ديد گفت: «اين از فزون بخشي پروردگار من است....»

اين آيه ي شريفه به صراحت بيانگر امکان «طي الارض» و تحقق آن است، نشانگر آن است که تخت ملکه ي سبا در ظرف کمتر از يک لحظه در برابر سليمان عليه السلام حاضر گرديد، آن هم از فاصله اي بسيار دور، همچون فاصله ي «يمن» در «جزيرةالعرب» تا «اردن».

راستي چگونه مي توان سريعتر از سرعت صورت تخت ملکه سباء را از يمن به اردن انتقال داد؟

روشن است که معيارهاي مادي و طبيعي در پاسخگويي به اين حقايق ماوراي طبيعي و معنوي، ناتوان و نارسايند.



[ صفحه 619]