پس از گذشت سالها از انقلاب زيد، امام سجاد عليه السلام، محمد، فرزند عبدالله که به «محمد بن عبدالله محض» معروف گرديد، ديده به جهان گشود. او از نواده هاي حضرت مجتبي عليه السلام بود به همين جهت فرصت طلبان و عناصر زورپرست با استفاده از فرصت، او را مهدي نجات بخش لقب دادند و يک روايت ساختگي را که مي گويد:

«المهدي... و اسم ابيه اسم ابي....»

يعني: مهدي از فرزندان من است، نام او نام من و نام پدرش نام پدر من است.....

آري! آنان اين روايت ساختگي را بر او تطبيق کردند، با اينکه مي ديدند اين روايت با صدها روايت مسلم و قطعي مخالف است که حضرت مهدي عليه السلام را، فرزند حضرت عسگري و دوازدهمين جانشين پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم و نهمين امام از نسل حسين عليه السلام معرفي مي کند. [1] .

اما فرصت طلبان با وانهادن همه ي روايات پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم به اين روايت ساختگي چنگ انداختند و آن را به «محمد بن عبدالله محض» تطبيق دادند و آنگاه او را «نفس زکيه» ناميدند و برخي از مردم نيز با او دست بيعت فشردند.

خنده دار اينکه پدر او نيز با پسرش به عنوان بيعت با مهدي نجات بخش دست بيعت داد. و نيز از کساني که با او دست بيعت فشرد «منصور دوانيقي» بود که پس از تشکيل حکومت عباسي، بيعت خويش را نقض کرد و پايه هاي مهدويت محمد بن عبدالله نيز فروريخت.



[ صفحه 571]