از مجموع رواياتي که خواهد آمد اين نکته دريافت مي گردد که نداهاي آسماني در آستانه ي ظهور، متعددند و از نظر قالب و روح با هم متفاوت و زمان طنين افکندن آنها نيز با هم فاصله دارد.

نخستين ندا در ماه رجب طنين مي افکند و نداي دوم و سوم به ترتيب رد ماه رمضان و ماه محرم.

و باز از روايات چنين دريافت مي گردد که آن ندا و خروش آسماني که داراي اهميت بسياري است از نشانه هاي قطعي ظهور شمرده شده است دومين نداست، يعني ندايي است که در ماه رمضان همه جا شنيده مي شود و اين خروش آسماني پرشکوه ترين و پرشورترين ندايي است که آسمان به اهل زمين مي فرستد، همانگونه که بزرگترين هشدار و اخطار به طغيانگران و جباراني است که در برابر حق، سر فرود نمي آورند.

ما نمي توانيم طنين و عکس العمل اين نداي آسماني در جامعه و تمدنهاي بشري رد آستانه ي ظهور را در صفحه ي انديشه خويش ترسيم نماييم، از سويي شادماني و سررو بر چهره ي ايمان آورندگان جلوه گر مي گردد و از ديگر سو دلهره و اضطراب و ترس و هراس بر دلهاي جنايتکاران سايه مي افکند، بويژه آنگاه که درمي يابند ديگر توان گريز از قلمرو قدرت و حکومت آن پيشواي پراقتدار و عدالت گستر را ندارند و پيشواي پرشکوهي که همه ي آسمانيان پيش از زمينيان به ياريش برخاسته و تمامي مراکز و شاهرگهاي طبيعت در برابر فرمان او سر تعظيم و تواضع فرود آورده اند و آن گرانمايه ي عصرها و نسلها در ماوراي ماده و طبيعت نيز تصرف مي نمايد.

درود خدا بر پيامبر و خاندان پاک و پاکيزه ي او باد که در همه ي ميدانها، انگشت روي نقاط حساس و موردنظر نهاده و هر آنچه مربوط به اين خروش آسماني مي گردد همه را به اندازه اي که خردها و انديشه ها توان دريافت آن را در آن روزگاران داشته اند، همه را بيان فرموده اند.



[ صفحه 522]