ندا، يا خروش آسماني، از بارزترين نشانه ها و روشنترين علامتها و نيرومندترين دلايل و براهين، بر ظهور دگرگونساز و نجاتبخش حضرت مهدي عليه السلام است.

اين خروش و نداي آسماني، بسان اعتراف آسمان و آسمانيان به حقانيت قيام قائم عليه السلام و اثبات واقعيت عظيم و پرشکوهي است که قرآن شريف و پيامبر گرانقدر اسلام و خاندان پاک و پاکيزه اش از آن نويد داده اند.



[ صفحه 518]



روايات رسيده به صراحت بيانگر آن است که خروش آسماني از جانب فرشته ي وحي است و اوست که نداي قيام قائم عليه السلام را، سر مي دهد.

روشن است که منظور از خروش آسماني نه صداي مهيب رعد يا غرش توپخانه و موشکها يا سلاحهايي از اينگونه است که ساخته ي دست انسان و ره آورد انديشه ي او باشد بلکه اين خروش آسماني سخني است پرمعنا و روشن که همگان پيام آن را در مي يابند.

از روايات خواهيم آورد که طنين آن ندا و اثرگذاري آن در جهانيان به گونه اي است که هر کس که در خواب است، وحشت زده بيدار مي گردد و آن که نشسته است از ترس بپا مي خيزد و ايستاده بي اختيار به زمين مي افتد و بانوان با عفت از سراپرده ي خويش از خوف و هراس بيرون مي دوند.

بعبارت ديگر: به هنگام طنين آن نداي آسماني، موج عظيمي از ترس و دلهره جامعه ي بشري را فرامي گيرد و از جهان، قرار و آرامش سلب مي گردد به گونه اي که هيچ کس نمي تواند آن خروش آسماني را ناديده گرفته يا آن را کوچک شمارد و يا به طبيعت و جريانها و رخدادهاي طبيعي و سازمان باعظمت هستي، نسبت دهد، چرا که انسانها آن ندا و پيامش را بي هيچ ترديدي، به شايستگي دريافت مي دارند و هر چه هم منحرفان و بيدادگران بخواهند آن را طبق هواهاي خويش توجيه و تفسير نمايند، سودي نمي برند.