مرحوم شيخ مفيد مي فرمايد: روايات رسيده از پيامبر و خاندان وحي و رسالت عليهم السلام بيانگر علايم و نشانه ها و رخدادهايي است که پيش از قيام حضرت مهدي عليه السلام پديدار مي گردند که اهم آنها عبارتند از:

جنبش ارتجاعي «سفياني»،

قتل «سيد حسني»،

جنگ قدرت «بني عباس»،

گرفتن خورشيد در نيم روز ماه رمضان،

گرفتن ماه در آخر ماه رمضان، برخلاف عادت،

شکافته شدن زمين و فرو بردن تجاوزکاران،

فرو رفتن زمين در مشرق،

فرو رفتن زمين در مغرب،

توقف خورشيد به هنگام نيم روز در وسط آسمان،

طلوع خورشيد از مغرب،

قتل «نفس زکيه» پشت دروازه ي کوفه در زمره ي هفتاد نفر از شايستگان،

بريده شدن سر مردي از بني هاشم ميان رکن و مقام

ويران شدن ديوار مسجد کوفه،



[ صفحه 493]



آمدن پرچمهاي سياه از طرف خراسان،

قيام و جنبش يمني،

آشکار شدن مرد مغربي و تصرف شام بوسيله ي سپاه او،

فرود آمدن ترکها در جزيره،

فرود آمدن روميان در «رمله»،

طلوع ستاره اي درخشان و نوراني بسان ماه و آنگاه انعطاف خاص آن...،

پديدار شدن سرخي در آسمان و گسترش آن در آفاق آسمان،

پيدايش ستون آتشي در مشرق به مدت سه تا هفت روز،

قيام امت عرب و برکنار شدن زمامداران عرب بوسيله ي ملتهاي خويش و بدست گرفتن زمام امور کشورها بوسيله ي مردم،

خروج جهان عرب از سيطره ي عجم،

کشته شدن رهبر مصر بدست مردم،

انهدام شاه و اختلاف سه جريان سياسي در آن،

ورود پرچمهاي «قيس» و «عرب» به مصر،

و پرچمهاي «کنده» به خراسان،

ورود سپاهي از سوي مغرب و رسيدن آنها به دروازه ي شهر «حيره»،

آمدن پرچمهاي سياه از سوي مشرق،

شکستن ديوار فرات و جريان يافتن آب در کوچه هاي کوفه،

خروج 60 پيامبر دروغين،

خروج دوازده امام دروغين،

و به آتش کشيده شدن مرد گرانقدري از بني عباس بين «جلولاء» و «خانقين»،

ايجاد پل ارتباط ميان «کرخ» و بغداد،

وزش بادي سياه در آغاز روز،

زلزله اي که انبوهي را به زمين فرو مي برد،



[ صفحه 494]



ترس و ناامني فراگيري که همه عراق و بغداد را فرامي گيرد،

مرگ سريع و دردناک و نقص و زيان در اموال و جان و ثمرات،

آفت ملخ نابهنگام و به هنگام کشاورزي،

برداشت کم محصولات زراعي،

جنگ قدرت ميان عجم و خونريزي بسيار در ميان آنان،

شورش بردگان بر ضد برده داران و کشتن آنان،

مسخ شدن گروهي از بدعت گذاران و بصورت ميمون و خوک در آمدن آنان،

تسلط کشورهاي عقب مانده به کشورهاي زورمند و ثروتمند،

طنين افکن شدن ندايي از آسمان و رسيدن آن به گوش جهانيان به زبانهاي گوناگون،

پديدار شدن چهره و سينه اي در کره ي خورشيد،

زنده شدن گروهي از مردگان و بازگشت آنان به دنيا به گونه اي که مردم آنان را شناخته و با آنان ديدار مي کنند.

و آنگاه به پايان اين سلسله رخدادهاي شگرف و شگفت انگيز و اعجاب انگيز بوسيله ي 24 روز رگبار باران پياپي که زمين را پس از مردنش زنده مي سازد و برکاتش را پديدار مي کند و پس از آن همه ي آفتها، رنجها و دردها از حق طلبان و حق پذيران و شيعيان حضرت مهدي عليه السلام زايل مي گردد و آنگاه است که از ظهور آن گرامي در مکه مکرمه و بيت الله آگاه مي گردند و با شور و شوق و درايت و اخلاص براي ياري او مي شتابند. [1] .