شخصيتهاي بزرگ شيعه گرد آمدند و براي چاره انديشي و يافتن راه نجات از دامي که سر راه آنان گسترده شده بود به گفت و شنود نشستند و پس از گفتگوي طولاني، ده تن از شايستگان و پارسايان خويش را برگزيدند و آنگاه از ميان آن ده نفر، سه نفر را انتخاب کردند و مقرر شد که هر کدام يکي از شبهاي سه گانه را که مهلت گرفته اند به بيابان روي آورد و در تاريکي شب، نيايشگرانه، خداي خويش را فراخوانده و حضرت مهدي عليه السلام را براي نجات از آن مشکل، بزرگ، به فريادرسي بطلبند.