بحرين، سرزميني است که مردم آن از ديرباز، مذهب شيعه را برگزيده و پيرو خاندان وحي و رسالت بودند.

در قرن هفتم هجري، اميري بر آن حکومت مي کرد که از دشمنان اهل بيت بود و از کينه توزترين مخالفان شيعه بشمار مي رفت و وزيري داشت که از خودش پليدتر و نسبت به پيروان اهل بيت عليهم السلام کينه توزتر بود.

در يکي از روزها، وزير به کاخ امير وارد شد و اناري آورد که بر روي آن اين



[ صفحه 405]



عبارت نقش بسته بود:

لا اله الا الله، محمد رسول الله صلي الله عليه و اله و سلم

ابوبکر و عمر و عثمان و علي، خلفاء رسول الله

امير، انار را گرفت و به دقت نگريست و پنداشت که اين خطوط و عبارتها به قلم و قدرت الهي روي آن نقش بسته است و ساخته دست آن عنصر فريبکار نيست.

وزير با سوءاستفاده از شگفت زدگي امير گفت: «اين نشانه ي محکم، روشنگر و دليل نيرومندي بر بي اساس بودن مذهب شيعه است.»

با نقشه ي کينه توزانه وزير، مقرر شد که امير، علما و شخصيتهاي برجسته ي شيعه را فراخواند و انار را به آنان نشان دهد، اگر آنان از راه و رسم خويش که پيروي از اهل بيت عليهم السلام است دست شستند و به اهل سنت پيوستند، آنان را به حال خود واگذارد اما در صورت پافشاري بر مذهب شيعه، آنان را ميان سه کار مخير سازد تا هر کدام را مي خواهند انجام دهند.