راستي که اين تشبيه، چقدر عميق و اين تعبير، چقدر زيبا و کامل است.

اگر مردم روزگاران گذشته از اين کره آتشين، تنها همين را مي شناخنتند که يکي از اجرام بزرگ کيهاني است و فايده اش اين است که بر زمين مي تابد و با تابش انوار طلايي خويش، روز را آغاز و با غروب خود، روز را به پايان مي برد و اجسام تر و مرطوب را خشک و آنها را تبديل به بخار و جو را لبريز از حرارت و گرما مي سازد، اينک دانش روز دريافت است که اين گوي غلطان در فضا، علاوه بر آنچه آمد، فوايد عظيم و منافع سرنوشت ساز ديگري دارد که توضيح آن فرصت ديگري مي طلبد.

در رواياتي که از پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم و سه تن از پيشوايان نور عليهم السلام ترسيم گرديد روشن شد که همه آنها به يک واقعيت پافشاري مي کنند، به گونه اي که گويي هر چهار روايت از يک منبع سرچشمه گرفته است. و نيز روشن شد که هم پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم و هم امامان گرانقدر عليهم السلام حضرت مهدي عليه السلام را در دوران غيبت، به «خورشيد رخ برکشيده در پر ابرها» تشبيه نمودند.

پرسش: اينک، جاي سؤال است که: «چرا آنان، آن حضرت را به ماه رخ برکشيده در پس ابرها تشبيه نکردند؛ با اينکه مي دانيم ماه اثرات سازنده و بسياري، همچون روشنگري، و ايجاد جزر و مد درياها و... در کره زمين مي گذارد؟»

پاسخ: خورشيد، در مقايسه با ماه، داراي امتيازات متعددي است که از آن جمله:

1- نور و روشنايي خورشيد از خودش سرچشمه مي گيرد، در حالي که ماه، نور خويش را از خورشيد مي گيرد.

2- پرتو خورشيد، داراي فوايد بسيار است در حالي که پرتو ماه، فوايدش به



[ صفحه 340]



اين پايه نمي رسد.

3- نقش خورشيد در منظومه شمسي، نقش رهبري برجسته است، اما ماه آن گونه نيست، چرا که ماه، خود يکي از سياره هايي است که در منظومه شمسي شناور است.

و امتيازات ديگري دارد که در اينجا مورد نظر نيست.

پرسشي ديگر: چرا پيشوايان نور، وجود گرانمايه امام غائب را، به خورشيد تشبيه کرده اند؟

پاسخ: پاسخ اين پرسش در گرو اين مطلب است که مقداري درباره خورشيد و نقش سازنده و اثرات حياتي آن بر کره زمين و پديده هاي موجود در آن تا آنجايي که دانش بشر بدان رسيده است، بحث شود. اما از آنجايي که بحث عميق و گسترده در اين مورد با موضوع کتاب سازگار نيست، بحث فشرده اي را ترسيم مي کنيم تا نخست موارد شباهت ميان خورشيد و حضرت مهدي عليه السلام روشن گردد و آنگاه موارد شباهت ميان آن حضرت در دوران غيبت و خورشيد جهان افروز، به هنگامي که ابرها، چهره اش را بپوشانند.