او همانگونه که مرد دانش و بينش و ايمان بود، مرد جهاد و امر به معروف و نهي از منکر نيز بود. موضع گيريهاي شجاعانه او در برابر استبداد حاکم بر عراق از فراز منبر حسيني، تحسين برانگيز بود.

او بخاطر حق گويي و ايستادگي در برابر خودکامگيها، بارها طعم تلخ زندان، اسارت، تبعيد و فشار را چشيد و تا مرز شهادت پيش رفت و آخرين بار به اعدام محکوم گرديد که پس از ماهها زندگي مخفي به ياري خدا از عراق خارج شده و از آنجا به کويت و لبنان و آنگاه به ايران دست به هجرت زد.

و سرانجام پس از عمري تلاش، جهاد و فداکاري در ابعاد گوناگون علمي و ديني و اجتماعي، در روز سيزدهم جمادي الثاني به سال 1415 هجري قمري جهان را بدرود گفت. [1] .

خداوند او و ما را با نياکان پاک و سرافرازش عليه السلام محشور بفرمايد.



[ صفحه 27]