براي مردي، فرزندي متولد شد و روز هشتم بود که از دنيا رفت. پدر آن کودک از دلتنگي و اندوه زدگي، طي نامه اي، خبر مرگ فرزند نورسيده اش را براي حضرت مهدي عليه السلام نوشت که از سوي آن حضرت، جواب نامه اش همراه با بشارت و دلداري اينگونه صادر شد. جواب اين بود:

«سيخلف الله عليک غيره و غيره، فسمه أحمد و من بعد أحمد، جعفر.»

يعني: بزودي خداوند بجاي آن کودک: دو فرزند: يکي پس از ديگري به شما ارزاني خواهد داشت، اولي را «احمد» نام گذار و پس از او را «جعفر».

و پس از چندي، همانگونه که آن حضرت خبر داده بود، خداوند دو پسر به او عنايت کرد و او نيز فرمان امام را بکار بست و فرزندان خويش را همانگونه که او مقرر کرده بود، نام نهاد. [1] .