گروهي از دوستداران خاندان وحي و رسالت اين بحث را مطرح ساختند که: «آيا خداوند، امور آفرينش و روزي دادن به بندگان را، به امامان دوازده گانه عليهم السلام واگذاشته است يا خود تدبير مي کند؟»

برحي آن را محال و نادرست دانستند و گفتند: «آفرينش تنها از آن خداست و ديگري را توان آن نيست..»

و گروهي ديگر گفتند: «درست است که کسي توان آفرينش را ندارد، اما خداوند مي تواند اين قدرت را به امامان نور عليهم السلام بدهد و آنگاه آفرينش و روزي رساني خلق را به آنان واگذارد، همانگونه که به برخي از پيامبران پرتويي و جرقه اي از اين قدرت را به عنوان اعجاز و سند حقانيت در مواردي اعطا فرمود.» [1] و در اين مورد کار به



[ صفحه 322]



اختلاف رسيد.

يکي از آگاهان و پرواپيشگان براي حل مشکل گفت: «چرا در اين مورد به جناب محمد بن عثمان، مراجعه نمي کنيد تا او پاسخ شايسته و بايسته را از سوي سالارتان براي شما بياورد و حق را روشن کند؟»

هر دو گروه راضي شدند و مسأله را نوشتند و به سوي سفير ويژه حضرت مهدي عليه السلام فرستادند که پاسخ آن، بدين صورت از جانب آن حضرت صادر گرديد:

بسم الله الرحمن الرحيم

«ان الله تعالي هو الذي خلق الأجسام و قسم الأرزاق، لأنه ليس بجسم و لا حال في جسم، ليس کمثله شي ء و هو السميع العليم.

و أما الأئمة عليهم السلام فانهم يسألون الله تعالي فيخلق و يسألونه فيرزق، ايجابا لمسألتهم و اعظاما لحقهم.» [2] .

يعني: خداي بزرگ است که اجسام و پديده ها را آفريد و روزيها را تقسيم فرموده است، چرا که او نه جسم است و نه در جسمي حلول کرده، چيزي مانند او نيست و او شنوا و بيناست.

و اما امامان اهل بيت عليهم السلام از خدا درخواست مي کنند و خداوند مي آفريند و از او مي خواهند و او به خاطر پذيرش تقاضاي آنان و بزرگداشت حقشان، روزي مي دهد.