او بنام «ابوبکر محمد بن عثمان» بود و به بغدادي شهرت دشت، از شگفتيهاي روزگار اينکه: او از نواده هاي جناب «عثمان بن سعيد» نخستين سفير خاص امام عصر عليه السلام بود.

او به دروغ و بهتان، ادعاي سفارت از جانب دوازدهمين امام نور عليه السلام را نمود.



[ صفحه 296]



عنصري کم سواد و کم خرد بود. در ناداني و بلاهت او همين بس که از «ابودلف» پيروي مي کرد. و به خرافات و کفريات او معتقد بود.

روايت شده است که: روزي به مجلس عمويش محمد بن عثمان، دومين نايب خاص امام عصر عليه السلام وارد شد و اصحاب که پيرامون روايات رسيده از اهل بيت عليهم السلام گفتگو مي کردند، ساکت شدند و جناب محمد بن عثمان فرمود: «ساکت باشيد و نزد اين تازه وارد چيزي نگوييد که از ياران شما نيست.»

«بغدادي»، نفاق را پيشه خود ساخته بود و هر روز به رنگي درمي آمد، يکبار ادعا کرد که وکيل «يزيدي» است که در بصره مي باشد و از اين راه اموال فراواني گرد آورد.

سرانجام «يزيدي» به او دست يافت و ضمن درگيري ضربت سختي بر سر او وارد آورد که آب از ديدگانش فرو ريخت و نابينا گرديد و مرد. [1] .



[ صفحه 299]