روشن است که اين مدعيان دروغين در ميان شيعيان، مشکلات عقيدتي بسياري ايجاد کردند، علاوه بر آن، افکار و انديشه هاي نايبان حقيقي حضرت مهدي عليه السلام را نيز به فتنه خود و ريشه کن ساختن آن مشغول داشتند، زيرا عنصري که دچار انحراف عقيدتي است هنگامي که به دروغ ادعاي سفارت و يا وکالت از امام عليه السلام را نيز داشته باشد، راه و رسم خط مستقيم امام عليه السلام را تيره و تار مي سازد و با مخالفت و رقابت کينه توزانه و جاه طلبانه خويش، ميدان را براي تلاشهاي اصلاحي سازنده سفيران حقيقي آن حضرت، تنگ مي کند.

اين مشکلي بود که نه سکوت در برابر آن صحيح بنظر مي رسيد و نه اقدام نکردن به حل آن مشکل و جبران ضايعات اين آفت گمراهگر؛ بناگزير بايد با کنار زدن پرده از روي واقعيتها، حقيقت را آشکار و مدغيان دروغين را رسوا ساخت.



[ صفحه 284]



اينک توضيح بحث: