با تعمق شايسته و بايسته در موضوع، براي انحراف آنان از راه درست و عادلانه، جز انگيزه هاي ذيل را نمي توان يافت:

1- حرص و آز در تأمين منافع نامشروع شخصي

2- طمع به اموال و امکاناتي که انبوه دوستداران امام عصر عليه السلام به آنها داده



[ صفحه 283]



بودند تا بوسيله ي آنان به آن حضرت برسد.

3- جاه طلبي و دوستي رياست و عشق به شهرت و قدرت، تا از وراي آنها به جامعه، فرماندهي و رياست کنند.

4- و ديگر آفت هستي سوز، پيروي از هواي نفس که انسان را از حق و فضيلت باز مي دارد.

آري! براي نگون بختي و انحراف آنان دليل ديگري جز آنچه آمد نمي شناسيم.

سرانجام کارشان به جايي رسيد که نفرين و لعنت حضرت مهدي عليه السلام شامل آنان گرديد. آن نفرين و لعنتي که بند بند وجود انسان از آن مي لرزد و قلبها تکان مي خورد.