نام چهارمين نايب خاص محبوب دلها، «علي بن محمد» بود، کنيه اش ابوالحسن و در لقب «سمري» شهرت داشت.

حضرت او را براي سفارت خويش برگزيد و به جناب حسين بن روح نيز دستور داد که او را به جانشيني خويش معرفي کند و آن جناب نيز دستور مبارک امام خويش را اجرا کرد.

شخصيت والاي آن جناب بسان خورشيدي بود که نيازي به معرفي درخشندگي نور او نيست و امانتداري، تقوا، شکوه و عظمت او فراتر از گفتار و نوشتار است.

از کرامتهاي آن فرزانه روزگار از جمله اين بود که در بغداد، خبر از رحلت «ابن بابويه قمي»، پدر گرامي صدوق، که در ري مي زيست داد و گفت: «در اين ساعت، او چشم از جهان فرو بست.» و گروهي از شيعيان که در حضورش بودند ماه و روز و ساعتي را که او فرموده بود يادداشت کردند، آنگاه پس از 17 روز که خبر رحلت او به بغداد رسيد ديدند کاملا با نوشته آن روز که جناب «سمري» فرموده بود تطبيق دارد.

با پايان يافتن زندگي پرافتخار چهارمين نايب خاص امام عصر، غيبت صغري يا کوتاه مدت آن گرامي و نيز نيابت و سفارت خاص نيز به پايان رسيد و از آن روز غيبت طولاني آن خورشيد جهان افروز، آغاز گرديده است که تاکنون نيز ادامه دارد.



[ صفحه 280]



اميد که با ظهور مبارکش اين فراق و انتظار و اين دوران غمبار غيبت پايان پذيرد، ان شاء الله.