او خطيب و سخنور دانشمند و توانايي بود. با اينکه در منبر، آرام و دلنشين سخن مي گفت، قدرت عجيبي در پيام رساني داشت و شنونده را مجذوب سخن خويش مي ساخت.

به هنگام وعظ و خطابه، آگاهي مي بخشيد و آنگاه که ياد و نام حسين عليه السلام را مي برد به گونه اي رويداد غمبار عاشورا را مجسم مي ساخت که شوري بپا مي شد. در همه سخنرانيهايش از قرآن، نهج البلاغه و روايات الهام مي گرفت و بهترين درسها را از برترين کتاب و شايسته ترين انسانها باز مي گفت و چون فردي با اخلاص و با معنويت بود، سخنانش اثر سازنده اي بجاي مي نهاد و دلها را نرم مي کرد.

چه بسا گنهکاراني که بر اثر سخنان او، راه توبه در پيش گرفتند و چه بسيار گمراهاني که راه درست را برگزيدند. چه گسستگان از حق که دگرباره به حق پيوستند و چه پايمال کنندگان حقوقي که به اداي حقوق ديگران همت گماشتند.