اکثريّت قريب به اتّفاق دانشمندان بزرگ اهل سنّت، احاديث مربوط به ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) را پذيرفته، و عدّه زيادي از بزرگان آنها، اين روايات را از پيغمبر اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) و بزرگان صحابه و تابعين در کتب خود نقل نموده، و به صحّت و تواتر آنها گواهي داده و حتّي گروه زيادي از آنان به ميلاد مسعود پسر امام حسن عسکري (عليه السلام) به نام حضرت مهدي (عليه السلام) اعتراف کرده اند؛ ولي برخي از خاورشناسان مغرض غربي و تعداد معدودي از پژوهشگران شرقي و اسلامي که تحت تأثير افکار غربيهاي اسلام شناس قرار گرفته اند، اين اصل مسلّم اسلامي را نپذيرفته و معتقدند که ايمان به وجود مهدي موعود (عليه السلام)، واکنشي از وضع نابسامان مسلمانان در دوران هاي تاريک تاريخ اسلام است. و حتّي اصرار دارند که عقيده به ظهور يک «مصلح جهاني» را، يک فکر وارداتي که از يهود و نصاري گرفته شده است، تلقّي کنند.