(متوفّاي سال 1294 هجري) از دانشمندان بزرگ و عرفاي نامي اهل سنّت و صاحب کتاب پر ارزش «ينابيع المودّة» که مشتمل بر فضايل و مناقب اهل بيت عصمت و طهارت است، در چندين باب راجع به مهدي موعود اسلام (عليه السلام)، به عنوان امام دوازدهم و پسر امام حسن عسکري (عليه السلام) سخن گفته است، در پايان باب 79 در رابطه با ولادت حضرت مهدي (عليه السلام) چنين مي نويسد:

«آنچه ميان دانشمندان موثّق و مورد اعتماد، محقّق و مسلّم است اين است که ولادت حضرت قائم (عليه السلام) در شب پانزدهم ماه شعبان سال 255هجري در شهر سامرّا اتّفاق افتاده است». [1] .

و در پايان باب 86 نيز در همين رابطه مي نويسد:

«شيخ مشايخ عظام، حضرت شيخ الاسلام احمد جامي و عطّار نيشابوري و شمس الدين تبريزي و جلال الدين رومي و سيّد نعمة اللّه وليّ و سيّد نسيمي و غير از اينها ـ (که همگي سنّي بوده اند) ـ در اشعار خود که به مناسبت مدايح اهل بيت سروده اند، همگي آنها اين اشعار را به حضرت مهدي (عليه السلام) ختم کرده اند و همين خود دليل بر اين است که «مهدي» متولّد شده، و هرکس آثار اين عرفا را بررسي کند به وضوح خواهد ديد که



[ صفحه 163]



موضوع، بسيار روشن است». [2] .