(متوفّاي سال 1172 هجري) که يکي از بزرگترين علما و دانشمندان بنام مصر بوده و در نزد عوام، خواص، رجال دولت و فرمانروايان آن ديار، با مهابت و مقام عالي مي زيسته و در سال 1137 به رياست جامع «الازهر» رسيده است، در کتاب معروف خود «الاتحاف بحبّ الاشراف» درباره مهدي موعود (عليه السلام) چنين مي نويسد:

«دوازدهمين امام از امامان، ابوالقاسم محمّد حجّت است. گويند: مهدي منتظر اوست. امام محمّد حجّت بن الحسن در نيمه شعبان سال 255 متولّد گرديد و هم اوست که ملقّب به مهدي و قائم و منتظر و خلف صالح و صاحب الزمان است و مشهورترين لقب او همان مهدي (عليه السلام) است». [1] .