(متوفّاي سال 903 هجري قمري) که در مذهب تسنّن تعصب خاصّي دارد و حتّي از معاويه تعريف مي کند، در کتاب تاريخ «روضة الصفا» تحت عنوان «ذکر احوال محمّد بن الحسن بن علي رضي اللّه عنهم» چنين مي نويسد:

«کنيت او ابوالقاسم است، و اماميّه وي را حجّت قائم و مهدي منتظر و صاحب الزمان گويند.

ولادت امام مهدي ـ رضي اللّه عنه ـ مسمّي به اسم رسول و مکنّي به کنيت آن حضرت در سرّ من رأي (يعني در سامرّا) بود. در شب نصف شعبان سنه خمس و خمسين و مأتين (255) و در وقت وفات پدر پنج ساله بود، و حقّ سبحانه او را در صغر سن (در کودکي) حکمت داد، چنانچه يحياي پيغمبر را، و او را در حال طفوليّت امام گردانيد، چنان که عيسي (عليه السلام) را در ايّام کودکي نبيّ مرسل گردانيد...» [1] .