عقيده به ظهور يک نجات دهنده بزرگ آسماني و اميد به يک آينده روشن که در آن، نگرانيها و هراسها مرتفع گردد، و به برکت ظهور يک شخصيّت ممتاز الهي همه تاريکيها از پهنه گيتي برچيده شود، و ريشه ظلم و جهل و تباهي از روي کره زمين برکنده شود، يک اعتقاد عمومي ثابت است که همواره در همه وقت، در همه جا، و در همه زمانها بين تمام ملّتها شايع و رايج بوده است.

بر اساس تحقيقات پژوهشگران مسايل اسلامي، اين عقيده در طول دوران زندگي انسانها پيوسته در ميان همه ملّتها و پيروان اديان بزرگ موجود بوده، و حتّي اقوام مختلف جهان چون: اسلاوها، ژرمنها، اسنها و سلتها، نيز معتقدند که سرانجام بايد پيشوايي در



[ صفحه 40]



آخر الزمان ظهور کرده، بي عدالتي ها را از بين برده، حکومت واحد جهاني تشکيل داده، و در بين مردم بر اساس عدالت و انصاف داوري کند.

آنچه از تاريخ اُمّتها استفاده مي شود اين است که: مسأله عقيده به ظهور يک رهبر مقتدر الهي و آمدن مصلحي در آخر الزمان به نام مُنجي موعود جهاني به قدري اصيل و ريشه دار است که در اعماق دل ملّتها و پيروان همه اديان الهي، و تمام اقوام و ملل جهان جا گرفته است تا جايي که در طول تاريخ بشريّت، انسانها در فراز و نشيب هاي زندگي، با يادآوري ظهور چنين رهبر مقتدري، پيوسته خود را از يأس و نا اميدي نجات داده، و در انتظار ظهور آن مصلح موعود جهاني در پايان جهان، لحظه شماري مي کنند.

براي اثبات اين مطلب، کافي است بدانيم که عقيده به ظهور يک «نجات دهنده» حتّي از نظر يهود و نصاري نيز قطعي است. و حتّي اين که در ميان همه طوايف يهود و همه شاخه هاي مسيحيّت وجود اين عقيده قطعي و مسلّم است.

اينک براي توضيح بيشتر به مطالبي که در اين زمينه مي آوريم، توجه فرماييد.