(متوفّاي سال 658 هجري) ـ که ابن صبّاغ مالکي در کتاب «فصول المهمّه» از وي به «امام حافظ» تعبير مي کند، و ابن حجر عسقلاني نيز در «فتح الباري في شرح صحيح البخاري» به روايات او استناد مي جويد ـ در کتاب معروف «کفاية الطالب» در مورد امام حسن عسکري (عليه السلام) مي نويسد:

«ابو محمّد حسن العسکري... در خانه اش واقع در شهر سامرّا مدفون گرديد، يک پسر از خود باقي گذاشت و او «امام منتظر» ـ صلوات اللّه عليه ـ است، ما کتاب خود را با



[ صفحه 154]



نام او به پايان مي بريم و جداگانه راجع به وي بحث مي نماييم». [1] .

سپس در کتاب معروف ديگرش به نام «البيان في اخبار صاحب الزمان» به تفصيل درباره آن حضرت سخن مي گويد، و روايات وارده در مورد حضرتش را تحت عناوين مختلفي دسته بندي کرده و در باب 25 تحت عنوان: «في الدلالة علي جواز بقاء المهدي (عليه السلام) حيّاً باقياً» مي نويسد:

«از هنگامي که غيبت نموده تا کنون زنده است و بقاي او از نظر عقلي مانعي ندارد». [2] .