عارف نامي قرن هفتم هجري و مقتول در سال 627 هجري قمري، که جلال الدين مولوي بلخي سراينده کتاب مشهور «مثنوي» با همه مقامي که در عرفان دارد درباره وي مي گويد:



هفت شهر عشق را عطّار گشت

ما هنوز اندر خم يک کوچه ايم



وي در کتاب «مظهر الصفات» مي گويد:



مصطفي ختم رُسُل شد در جهان

مرتضي ختم ولايت در عيان



جمله فرزندان حيدر اوليا

جمله يک نورند حقّ کرد اين ندا



و بعد از آن که بقيه ائمّه (عليهم السلام) را نام مي برد، وقتي که به امام زمان حضرت بقية اللّه (عليه السلام)



[ صفحه 150]



مي رسد، مي گويد:



صد هزاران اوليا روي زمين

از خدا خواهند مهدي را يقين



يا الهي مهديم از غيب آر

تا جهان عدل گردد آشکار



مهدي هادي است تاج اتقيا

بهترين خلق بُرج اوليا



اي ولاي تو معيّن آمده

بر دل و جانها همه روشن شده



اي تو ختم اولياي اين زمان

و زهمه معني نهاني جان جان



اي تو هم پيدا و پنهان آمده

بنده عطّارت ثنا خوان آمده [1] .