(متوفاي سال 326 هجري) که در بغداد مي زيسته و معاصر نوّاب حضرت وليّ عصر (عليه السلام) بوده و به گفته خطيب بغدادي در «تاريخ بغداد»، استادِ ابوالحسن دار قطني معروف بوده است، در کتاب «مواليد ووفيات الائمّة» [1] آنجا که از فرزندان ابو محمّد امام حسن عسکري (عليه السلام) نام مي برد، چنين مي نويسد:

«فرزندان او محمّد، موسي، فاطمه و عايشه است... [2] هنگام ولادت محمّد بن ـ حضرت حجّت (عليه السلام) ـ امام حسن عسکري (عليه السلام) سخنان بسياري فرمود از آن جمله: ستمگران گمان کردند که مرا به قتل مي رسانند تا اين دودمان را ريشه کن سازند؛ ولي آنها قدرت خداوند را ديدند. و او را ـ حضرت مهدي (عليه السلام) ـ مؤمّل خواند (يعني کسي که مورد اميد آينده و آرزوي مردم است). و در باب مادران ائمّه (عليهم السلام) مي نويسد:



[ صفحه 146]



«مادر امام قائم (عليه السلام) نامش حکيمه است، و گويند: نرجس، و هم گويند: سوسن».

سپس مي گويد: «محمّد بن همام گفت که حکيمه، عمّه حضرت امام حسن عسکري (عليه السلام) است و اوست که حديث ولادت حضرت صاحب الزمان (عليه السلام) را نقل کرده و گفته است که نام مادرش نرجس مي باشد». [3] .