«پس از اداي سلام. اين پاسخ سؤال مسلمان «کنيايي» است که از «مهدي منتظر» و هنگام ظهور او و محل ظهورش پرسش نموده است.

«مهدي»، محمّد بن عبداللّه حسني، علوي و فاطمي است و او مهدي موعود منتظر



[ صفحه 126]



است. موقع ظهور وي در آخر الزمان است و ظهورش از نشانه هاي قيامت مي باشد. از غرب ظاهر مي شود، و در حجاز در مکّه مکرّمه بين «رکن و مقام» با آن حضرت بيعت مي نمايند.

هنگامي که کفر و ظلم و فساد، عالم را فرا گرفته باشد، او ظهور مي کند و زمين را از عدل و داد پر مي کند همان گونه که از جور و ستم پر شده باشد. بر همه جهان حکومت خواهد کرد و همه جهانيان در برابر او سر تعظيم فرود خواهند آورد و همگي تسليم وي خواهند شد، يا به ميل و دلخواه يا با نبرد.

او تمام روي زمين را مالک خواهد شد، و حضرت عيسي (عليه السلام) بعد از ظهور او، از آسمان فرود مي آيد و «دجّال» را مي کشد و يا همراه با ظهورش از آسمان فرود مي آيد و حضرت مهدي (عليه السلام) را بر کشتن «دجّال» بر درِ دروازه «لد» در سرزمين فلسطين، ياري مي دهد.

مهدي (عليه السلام) آخرين خلفاي راشدين دوازده گانه است که پيامبر از آنها خبر داده است و در صحاح اهل سنت آمده است.

احاديث مربوط به مهدي (عليه السلام) را بسياري از «صحابه» از شخص پيامبر اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) نقل کرده اند که از جمله آنهاست: عثمان بن عفّان، علي بن ابي طالب (عليه السلام)، طلحة بن عبيداللّه، عبدالرحمان بن عوف، عبداللّه بن عبّاس، عمّار ياسر، عبداللّه بن مسعود، ابو سعيد خدري، ثوبان، قرّة بن اساس مزني، عبداللّه بن حارث، ابوهريره، حذيفة بن يمان، جابر بن عبداللّه، ابو امامه، جابر بن ماجد، عبداللّه بن عمر، انس بن مالک، عمر بن حصين و اُمّ سلمه.

اينها بيست نفر از کساني هستند که روايات راجع به مهدي (عليه السلام) را نقل کرده اند و غير از اينها افراد زياد ديگري نيز وجود دارند. سخنان فراواني نيز از خود «صحابه» نقل شده است که در آنها به ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) تصريح گرديده است، و آنها را نيز مي توان در رديف روايات پيامبر قرار داد؛ زيرا مسأله ظهور مهدي (عليه السلام) از مسايلي نيست که بتوان در آن اجتهاد کرد.

رواياتي که درباره ظهور مهدي منتظر (عليه السلام) از شخص رسول اکرم نقل شده و آنچه را که صحابه پيامبر با اعتماد به گفته رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) بيان کرده اند ـ و شهادت و گواهي آنان



[ صفحه 127]



نيز در حکم حديث است ـ در بسياري از کتب معروف اسلامي و متون اصلي حديث پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) اعمّ از سنن، معاجم و مسانيد آمده است که از آن جمله است: سنن ابو داود، سنن ترمذي، سنن ابن ماجه، سنن ابي عمرو الداني، مسند احمد و ابن يعلي، و بزار، صحيح حاکم، معاجم طبراني، و روياني، و دارقطني، و ابو نعيم در کتاب «اخبار المهدي»، و خطيب در «تاريخ بغداد»، و ابن عساکر در «تاريخ دمشق» و غير اينها.

و بعضي از دانشمندان اسلامي درباره «مهدي (عليه السلام)» کتاب هاي ويژه اي نوشته اند که از آن جمله است:

ابو نعيم در کتاب «اخبار المهدي»، ابن حجر هيثمي در کتاب «القول المختصر في علامات المهدي المنتظر»، شوکاني در کتاب «التوضيح في تواتر ما جاء في المنتظر و الدجّال و المسيح»، ادريس عراقي مغربي در کتاب «المهدي»، ابو العبّاس بن عبدالمؤمن المغربي در کتاب «الوهم المکنون في الردّ علي ابن خلدون». و آخرين کسي که در اين زمينه بحث مشروحي نگاشته، مدير دانشگاه اسلامي مدينه است که در چندين شماره مجلّه دانشگاه مزبور بحث کرده است.

عدّه اي از بزرگان و دانشمندان متقدم و متأخر نيز در نوشته هاي خود تصريح کرده اند که احاديث مربوط به مهدي (عليه السلام) متواتر است. (و به هيچ وجه قابل انکار نيست) از آن جمله است:

سخاوي در کتاب «فتح المغيث»، محمّد بن احمد سفاريني در کتاب «شرح العقيده»، ابو الحسن آبري در کتاب «مناقب الشافعي»، ابن تيميّه در کتاب فتاوايش، سيوطي در کتاب «الحاوي»، ادريس عراقي در تأليفي که درباره «مهدي» دارد، شوکاني در کتاب «التوضيح في تواتر ما جاء في المنتظر و الدجّال و المسيح»، محمّد بن جعفر کناني در «نظم المتناثر في الحديث المتواتر» و ابو العبّاس بن عبدالمؤمن در کتاب «الوهم المکنون من



[ صفحه 128]



کلام ابن خلدون».

و اين تنها ابن خلدون است که احاديث مربوط به مهدي (عليه السلام) را با حديثي مجعول و ساختگي و بي اساس که مي گويد: «لامهديّ إلاّ عيسي؛ مهدي جز عيسي (عليه السلام) نيست» مورد ايراد قرار داده است. و لکن بزرگان، پيشوايان و دانشمندان اسلام گفتار او را رد کرده اند. و به خصوص، ابن عبدالمؤمن که در ردّ گفتار او کتاب ويژه اي به نام «الوهم المکنون من کلام ابن خلدون» نوشته است که از 30 سال قبل، در شرق و غرب منتشر شده است.

حافظان، بزرگان و دانشمندان علم حديث نيز تصريح کرده اند که احاديث مربوط به مهدي (عليه السلام) شامل احاديث «صحيح» و «حسن» است و مجموع آنها متواتر و صحّت آنها قطعي است. بنابراين، اعتقاد به ظهور مهدي (عليه السلام) بر هر مسلماني واجب است و جزء عقايد اهل سنّت و جماعت است و جز افراد نادان و بي اطّلاع از اسلام و بدعتگزار، منکر آن نخواهند بود».