ترديدي نيست که قرآن کريم، بزرگترين هديه الهي براي بشريّت و همه انسانهاست که آنها را به سوي سعادت و خوشبختي، نجات و رستگاري جاودان هدايت مي کند، و مهمترين دليل بر حقّانيت اسلام و رسالت جاودانه پيامبر گرامي اسلام است که از ميان تمام معجزات و خارق عاداتي که از آن حضرت صادر شده، برترين سند حقّانيت آن بزرگوار است.

به اتّفاق تمام فرق اسلامي، «قرآن» يک معجزه بزرگ آسماني، و کتابي برتر و بالاتر از افکار و انديشه بشر است که علاوه بر اين که محور اتّحاد و اتّفاق بين همه مسلمانان است مي تواند مرجعي براي رفع اختلافات گروهي و فرقه اي بوده و خطوط اصلي دين را به همه حق جويان بنماياند.



[ صفحه 375]



قرآن، کتابي است که همواره با بيان اعجازآميز خويش، حجّت را بر همه جهانيان تمام نموده، جويندگان حق را به مدارج عالي روحاني و عقلي عروج داده، خفّاشان، معاندان و ستيزه جويان را به خاک مذلّت و بدبختي نشانده، و در همه قرون و اعصار، صورت و معني واقعي خود را همچنان محفوظ نگهداشته، و هرگز مورد دستبرد، و تغيير و تبديل قرار نگرفته، و تاکنون کسي نتوانسته است کتابي مانند آن بياورد، و در آينده هم کسي نخواهد توانست حتّي يک آيه مانند آيات آن بياورد.

قرآن، معتبرترين سند براي اثبات معارف و احکام اسلامي است که خداي قادر و توانا، بقا و جاودانگي آن را براي هميشه ضمانت نموده، و از تحريف و دستبرد مصون داشته است، چنان که در اين باره مي فرمايد:

«اِنّا نَحْنُ نَزَّلْنا الذِّکْرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُونَ».

«ما قرآن را فرو فرستاديم، و ما خود نگهدارنده آن هستيم». [1] .

قرآن، کتابي است که براي سعادت بشريّت و خوشبختي همه انسانها نازل شده، و تمام نيازمنديهاي بشر در آن منعکس گرديده، و براي کساني که در برابر حق سر تسليم فرود مي آورند مايه هدايت، رحمت و بشارت به نعمتهاي ابدي و جاوداني است، چنان که خداوند مي فرمايد:

(وَ نَزَّلْنا عَلَيْکَ الْکِتابَ تِبْياناً لِکُلِّ شَيء وَهُديً وَرَحْمَةً وَبُشْري لِلْمُسْلِمِينَ). [2] .

«ما اين کتاب ـ قرآن ـ را بر تو نازل کرديم تا بيان کننده هر چيز بوده، و راهنما و رحمت و مژده اي براي مسلمانان باشد».

و در آيه ديگر مي فرمايد:

(ما فَرَّطْنا فِي الْکِتابِ مِنْ شيء).

«ما در اين کتاب، از بيان هيچ چيز فروگذار نکرده ايم». [3] .

و در يک آيه ديگر مي فرمايد:



[ صفحه 376]



(وَ لا رَطْب وَ لا يابِس إلاّ فِي کِتاب مُبِين). [4] .

«هيچ تر و خشکي نيست جز آن که در اين کتاب مبين ـ و قرآن عظيم ـ بيان شده است».

آري! با آن که قرآن در زمان خاصي نازل شده و با مردم خاصي سخن گفته، و در مکان مشخّصي نازل گرديده است، در عين حال، مرز زمان و مکان را در هم شکسته و ما فوق زمان و مکان قرار گرفته، و هيچ گونه وابستگي به زمان و مکان ندارد؛ زيرا اين کتاب بزرگ الهي ـ بر خلاف ساير کتب آسماني ـ تنها براي بعضي از ازمنه و اعصار نازل نشده است؛ بلکه کتاب ابدي و جاوداني است که تا انقراض بشر، راهنماي ره گم کشته گان و حق جويان خواهد بود.

آري! قرآن کتابي است که حاوي انواع و اقسام شواهد اعجاز است. و الفاظ آن، اعجاز آميز و معاني آن، اعجازآميزتر، و چشمه هاي علوم و دانش و حکمت از سراسر آيات آن مي جوشد. و آن معجزه اي گويا، جهاني، جاوداني و روحاني است که بزرگترين معجزه، و بالاترين گواه صدق پيامبر گرامي اسلام و خاتم تمام کتابهاي آسماني است.

به هر حال، اين کتاب بزرگ الهي در آياتي چند خود را خاتم کتب آسماني معرفي نموده، و نزول هر کتاب آسماني ديگر را پس از خود ممنوع و ممتنع دانسته است که براي نمونه به چند آيه اشاره مي کنيم:

1 ـ در سوره انعام، آيه 115 چنين مي فرمايد:

(وَ تَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ صِدْقاً وَ عَدْلا لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ).

«ـ اي پيامبر! ـ سخن پروردگارت که راهنماي راستي و عدالت است ـ با نزول قرآن ـ پايان يافت، هيچ کس ياراي آن را ندارد که کلمات او را دگرگون سازد، و او شنوا و داناست».

2 ـ در سوره کهف، آيه 27 چنين مي فرمايد:

(وَاتْلُ ما اُوحِيَ اِلَيْکَ مِنْ کِتابِ رَبِّک لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَلَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً).

«ـ اي پيامبر! ـ آنچه از آيات کتاب پروردگارت بر تو وحي شده تلاوت کن.



[ صفحه 377]



هيچ چيز، کلمات او را دگرگون نمي سازد، و به جز او ملجأ و پناهگاهي نتواني يافت».

3 ـ در سوره سجده (فصّلت)، آيات 41 و 42 چنين مي فرمايد:

(اِنَّ الَّذِينَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمّا جائَهُمْ وَ اِنَّهُ لَکِتابٌ عَزِيزٌ - لايَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَکِيم حَمِيد).

«کساني که به اين ذکر الهي ـ قرآن ـ هنگامي که به سراغ آنها آمد، کافر شدند ـ در گمراهي آشکارند ـ و اين قرآن به طور قطع کتابي است شکست ناپذير که هيچ گونه باطلي، نه از پيش رو، و نه از پشت سر به سراغ آن نخواهد آمد، چرا که از سوي خداوندِ حکيم و شايسته ستايش، نازل شده است».

از اين آيات به خوبي استفاده مي شود که «قرآن کريم» داراي حاکميّت مطلق و غلبه کلّي بر تمام کتب آسماني است، زيرا مطابق آيات ياد شده، نه کسي مي تواند حقايق آن را ابطال کند، و نه در آينده منسوخ مي گردد، نه آيه و کلمه اي از آن کم شده، و نه چيزي بر آن افزوده مي شود، نه خط نسخ و بطلان بر آن کشيده مي شود، و نه دست تحريف به سوي آن دراز مي گردد.

و به طور خلاصه، «قرآن» کتابي است که هيچ گونه باطلي به سراغ آن نخواهد آمد، چرا که اين کتاب آسماني شکست ناپذير، از سوي خداوند حکيم و قادر علي الاطلاق نازل شده، و آياتش محکم و ابدي است، و آنچه ذات اقدس حضرت احديّت فرموده است از روي حکمت و مصلحت است. از اين رو، «قرآن» کتاب هميشه ـ جاويد ـ، و تا انقراض جهان رهبر و راهنماي آدميان، و پناهگاه ره گم گشته گان، و خاتم کتب همه پيامبران است که جريان انوار هدايتش همچون جريان تابش خورشيد و ماه تا به ابد ادامه خواهد داشت.