دين مبين اسلام به عنوان دين خاتم و آخرين دين جامع و کامل آسماني، از نخستين روزهاي طلوع که غريبانه سر از افق مکّه بيرون آورد و نمي توانست در زير بار گران شکنجه هاي طاقت فرساي کفّار قريش و مشرکان مکّه کمر راست کند، با ديدي وسيع، عميق و جدّي به مسأله «مهدويّت» و آينده بشر نگريسته و به مسلمانان نويد «نيک فرجامي» در آينده تاريخ داده است.

طبق متون اصيل اسلامي، رسول گرامي اسلام (صلي الله عليه وآله وسلم) در همان عصر غربت و دوران تنهايي خويش و در روزگاري که هيچ کس باور نداشت که آئين توحيد و يکتاپرستي از مرز جزيرة العرب فراتر رود، از پيروزي اسلام و آينده جهان و سرانجام بشر سخن مي راند.

شاهد صادق اين گفتار، آيات متعددي است که در قرآن کريم وارد شده و پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه وآله وسلم) و پيشوايان معصوم (عليهم السلام) آنها را به وجود مقدّس مهدي موعود (عليه السلام) و زمان ظهور مبارک آن حضرت تفسير و تأويل نموداند.

علاوه بر اين، در ضمن صدها حديث معتبر و متواتر که بزرگان و محدّثان شيعه و سنّي در منابع موثّق خود آورده اند، به معرّفي مهدي موعود (عليه السلام) و پايه گذار حکومت واحد جهاني پرداخته اند.

اينک براي اين که معلوم شود مسأله مهدويّت در اسلام تا چه اندازه اهميّت دارد پيرامون عقيده به ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) از ديدگاه شيعه و سنّي توضيح مي دهيم و به برخي از رواياتي که درباره اهميّت اين موضوع در منابع موثّق شيعه و سنّي آمده است



[ صفحه 63]



اشاره مي کنيم؛ آنگاه درباره ويژگي هاي حضرت مهدي (عليه السلام) در روايات و تعداد روايات رسيده در موضوع ظهور، مطالبي را به طور اختصار تحت چند عنوان مي نگاريم.