در اين کتاب نيز که يکي از کتابهاي انبياي پيرو تورات است، بشارت ظهور حضرت «بقية الله» (عليه السلام) بدين گونه آمده است:

«يَهْوَه صبايوت چنين مي گويد: يک دفعه ديگر ـ و آن نيز بعد از اندک زماني ـ آسمانها و زمين و دريا و خشکي را متزلزل خواهم ساخت، و تمامي اُمّتها را متزلزل خواهم ساخت، و فضيلت جميع اُمّتها خواهد آمد... اين خانه را از جلال خود پر خواهم ساخت... جلال آخر اين خانه از جلال نخستينش عظيمتر خواهد بود، و در اين مکان سلامتي را خواهم بخشيد». [1] .

اين بشارت پس از آن که به برخي از نشانه هاي ظهور که در آسمان و زمين و دريا به وجود خواهد آمد، اشاره مي کند، مانند ساير کتابهاي انبياي گذشته، به تشکيل حکومت واحد جهاني اشاره نموده و آن را جزء آخرين دولتها به حساب آورده که توسّط يگانه منجي عالم ايجاد مي شود، و قسط و عدالت و سعادت عمومي به دست با کفايت آن حضرت بر پا مي شود، و اوست که مطلوب همه طوايف و ملل است؛ زيرا تعبير «فضيلت جميع اُمّتها» که در فرازي از اين بشارت آمده است، اشاره به بازگشت حضرت مسيح (عليه السلام) و نزول او به بيت المقدس، و همچنين اشاره به ظهور حضرت بقيّة الله (عليه السلام) است که در آنجا نماز خواهد گزارد، و حضرت عيسي (عليه السلام) به وي اقتدا خواهد نمود. علاوه بر آن، در ترجمه هاي عربي و ترکي اين فراز، «آرزوي جميع اُمّتها بر آورده خواهد شد» [2] آمده است که اين معنا کاملا با روايات اسلامي مطابق است، زيرا در ضمن يک روايت مفصل که از اميرمؤمنان علي (عليه السلام) در مورد ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) وارد شده، چنين آمده است



[ صفحه 335]



که به فرزندش حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود:

«ثُمَّ يَظْهَرُ أمير الأمَرَة و قاتِلُ الْکَفَرَةَ، اَلسُّلْطانُ المأمول الَّذي تَحَيَّرَ في غَيبَتِهِ الْعُقُول، وَ هُوَ الْتّاسِعَ من وُلْدِکَ». [3] .

«سپس، امير اميران، کشنده کافران و «پادشاهي که مورد آرزوي جميع اُمّتهاست» در غيبتش همگان دچار حيرت مي شوند، ظهور مي کند و او نهمين فرزند تو است اي حسين!».

و در حديث ديگري از امام حسن عسکري (عليه السلام) وارد شده که به هنگام تولّد آن آخرين حجّت خدا فرمود:

«... ستمگران گمان کردند که مرا به قتل مي رسانند تا اين دودمان را ريشه کن سازند، ولي آنها قدرت خدا را ديدند، و او را «مُؤمَّل»؛ ـ يعني: اميد آينده و کسي که مورد آرزوي مردم است ـ ناميد». [4] .

و در فرازي از دعاي معروف «افتتاح» ـ که مستحب است در هر شب از شبهاي ماه مبارک رمضان خوانده شود، و بنا به درخواست برخي از شيعيان به دستور خود حضرت صاحب الامر (عليه السلام) به شيعيانش نوشته شده ـ چنين آمده است:

«الّلهُمَّ وَ صَلِّ عَلي وَلِيّ أمرک، القائِمِ الْمُؤمَّل، وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ».

«خداوندا! همچنين درود و رحمت فرست بر وليّ امر خودت، آن قيام کننده اي که «مورد اميد و آرزوي همگان است» و عدالت پيشه اي که همه مردمان در انتظارش بسر مي برند». [5] .

بنابر اين، جاي هيچ گونه ترديد نيست که منظور از: «فضيلت جميع اُمّتها» همان مهدي موعود (عليه السلام) است که همه اُمّتها و ملّتها و طوايف بشري در انتظار ظهور مبارکش



[ صفحه 336]



لحظه شماري مي کنند، و او را مصلح غيبي و جهاني مي نامند. و به طور خلاصه:

«بر حسب نصوص متواتره اسلامي و کتب مقدّسه انبيا حامل لواي انقلاب جهاني و پرچمدار نهضت بي سابقه اي که تمامي ملل جهان را به هيجان مي آورد، و مرغوب و مورد انتظار جهانيان مي باشد حضرت محمّد بن الحسن العسکري (عليهما السلام) «قائم» و مهدي آل محمّد (صلي الله عليه وآله وسلم) است که خانه خدا را پر از جلال کند، و آيين خدا را در سراسر جهان منتشر سازد، جز آن که اهل هر ديانت و ملّتي، مرغوب طوايف و منجي بشريّت را به عنوان پيشواي خود معرّفي نموده، و پيغمبر خود را حامل اين لوا مي پندارند، بلکه کساني هم که پيرو هيچ يک از شرايع آسماني نمي باشند، در ظلمات بيدادگري و بي امني که روزنه اميد از هر سو بسته به انتظار يک مصلح عمومي و جهاني بسر مي برند». [6] .

و امّا منظور از «خانه خدا» که در اين بشارت آمده است:

«محتمل است مقصود از خانه خدا که در بشارت فوق مذکور است مکه معظّمه، يعني مطلع شمس فروزان حضرت مهدي (عليه السلام) باشد که نداي اسلام را از آنجا آغاز کند، و نيز محتمل است مراد بيت المقدّس باشد که در عصر آن حضرت، از بزرگترين مراکز روحاني اسلام گردد، چنان که در خبر است که: «وينزل بيت المقدّس»؛ حضرت مهدي (عليه السلام) به بيت المقدّس وارد خواهد شد». [7] .