در فرازي از بشارت هاي کتاب اشعيا آمده که در زمان آن حضرت، عدالت اجتماعي برقرار خواهد گرديد و امنيّت عمومي به وجود خواهد آمد به گونه اي که مردم در صلح و صفا و صميميّت زندگي کنند و بهايم با هم سازش نمايند و در کنار هم با آسودگي بياسايند:



[ صفحه 318]



«آنگاه انصاف در بيابان ساکن خواهد شد، و عدالت در بوستان مقيم خواهد گرديد. و عمل عدالت، سلامتي و نتيجه عدالت، آرامي و اطمينان خاطر خواهد بود تا ابد الآباد. و قوم من در مسکن سلامتي و در مساکن مطمئن و در منزلهاي آرامي ساکن خواهند شد». [1] .

ترديدي نيست که اين بشارت به زمان مهدي موعود (عليه السلام) اشاره دارد؛ زيرا فقط آن حضرت است که تمام جهان را پر از عدل و داد مي کند، و ريشه ظلم و فساد را از بيخ و بن بر مي کند، و صفا و صميميّت را به عالم انسانيّت بر مي گرداند.

و اينک براي اين که روشن شود تمام فرازهاي بشارت مزبور از دولت با سعادت آن يگانه منجي عالم خبر مي دهد، به احاديث چندي که در اين زمينه مي آوريم، توجّه فرماييد.

1 ـ در احاديث متواتر از طريق شيعه و سنّي از حضرت رسول اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) روايت شده که در مورد ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) فرموده است:

«فيَمْلاَُ الاْرْضَ قِسْطاً وَعَدْلا، کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَظُلْماً». [2] .

«زمين را پر از عدل و داد مي کند، همچنان که پر از ظلم و ستم شده است».

2 ـ ابو سعيد خدري از پيامبر اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) روايت کرده است که فرمود:

«تَأوي إليه اُمَّتُهُ کما تأوي النَّحْلُ إلي يَعْسُوبِها يَمْلاَُ الأرْضَ عَدْلا کما مُلِئت جَوراً، حتّي يَکُونَ النّاسُ عَلي مِثْلِ أمرِهِمُ الأوَّل لا يُوقِظُ نائماً وَلا يُهْرِيقُ دَماً». [3] .

«اُمّت اسلامي به سوي او پناه مي برند، آنچنان که زنبوران عسل به سوي ملکه خود پناه مي برند. عدالت را در سراسر گيتي مي گستراند همچنان که پر از ستم



[ صفحه 319]



شده، تاجايي که صفا و صميميّت صدر اسلام را به آنها باز مي گرداند. خفته اي را بيهوده بيدار نمي کند (آسايش کسي را بر هم نمي زند) و خوني را (به ناحق) نمي ريزد».

3 ـ همچنين ابو سعيد خدري از رسول اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) روايت کرده است که در توصيف آن حضرت فرمود:

«ساکنان زمين و آسمان به او عشق ميورزند. آسمان بارانش را فرو مي فرستد، زمين گياهان خود را مي روياند، زنده ها آرزو مي کنند که اي کاش نياکانشان زنده بودند و آن عدالت و آرامش را مشاهده مي کردند». [4] .

4 ـ و نيز ابو سعيد خدري از آن حضرت روايت کرده است که فرمود:

«يَخْرَجُ في آخِرِ اُمَّتي الْمَهْدِي، يَسْقِيهُ الله الْغَيثَ، و تُخْرِجُ الأرْضُ نَباتها، وَ يُعْطِي الْمالَ صَحَاحاً، وَ تَکْثُرُ الماشِيَة، وَ تَعْظُمُ الاُمَّةِ». [5] .

«در پايان روزگار اُمّت من، مهدي (عليه السلام) خروج مي کند. خداوند در زمان او زمين را با باران رحمتش سيراب مي نمايد و زمين گياهانش را مي روياند. او ثروت را به طور مساوي بين مردم تقسيم مي کند. در آن زمان چهارپايان در جهان فراوان شود و اُمّت بسيار بزرگ و شکوهمند گردد».

5 ـ حذيفه يماني از آن حضرت روايت نموده که در ضمن حديثي فرمود:

«فَيفَرَح به أهْلُ السَّماء وَ أهْلُ الأرْض وَ الطَّيْرُ وَ الوُحُوشُ وَ الْحِيْتانُ في الْبَحْرِ». [6] .

«ساکنان آسمان، مردم روي زمين، پرندگان هوا، درّندگان صحرا، و ماهيان دريا همه و همه از او خشنود مي شوند».

از اين روايات به خوبي استفاده مي شود که در دولت عدالت پيشه حضرت مهدي (عليه السلام) همه مردم و موجودات از عدالت آن بزرگمرد الهي بهره مند خواهند شد، و همه انسانها، پرنده ها، چرنده ها و حيوانات اهلي و وحشي همگي در سايه دولت



[ صفحه 320]



عدالت گستر آن حجّت خدا در آسايش و امنيّت زندگي خواهند نمود. و از اين رو، همه موجودات و مخلوقات خدا از وجود پر خير و برکت آن موعود آسماني فرحناک و شادمان و از حکومت عادلانه آن حضرت راضي و خشنود مي باشند.