در کتاب «پاتيکل» که از کتب مقدّسه هنديان مي باشد و صاحب اين کتاب از اعاظم کفره هند است و به گمان پيروانش، صاحب کتاب آسماني است، بشارت ظهور مبارک حضرت مهدي (عليه السلام) چنين آمده است:



[ صفحه 294]



«چون مدّت روز تمام شود، دنياي کهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملک تازه پيدا شود از فرزندان دو پيشواي بزرگ جهان که يکي «ناموس آخر الزمان» و ديگري «صديق اکبر».

يعني وصي بزرگتر وي که «پشن» نام دارد. و نام آن صاحب ملک تازه، «راهنما» است، به حق، پادشاه شود، و خليفه «رام» باشد، و حکم براند، و او را معجزه بسيار باشد. هر که پناه به او برد و دين پدران او اختيار کند، سرخ روي باشد در نزد رام».

و دولت او بسيار کشيده شود، و عمر او از فرزندان «ناموس اکبر» زياده باشد، و آخر دنيا به او تمام شود. و از ساحل درياي محيط و جزاير سرانديب و قبر بابا آدم (عليه السلام) و از جبال القمر تا شمال هيکل زهره، تا سيف البحر و اقيانوس را مسخر گرداند، و بتخانه «سومنات» را خراب کند. و «جگرنات» [1] بفرمان او به سخن آيد و به خاک افتد، پس آن را بشکند و به درياي اعظم اندازد، و هر بتي که در هر جا باشد بشکند». [2] .

از آنجا که در اين بشارت، الفاظ و تعابيري به کار رفته است که امکان دارد براي بعضي از خوانندگان نا مفهوم باشد بعضي از آنها را جهت روشن تر شدن مطلب توضيح مي دهيم:

1 ـ مقصود از «ناموس آخر الزمان»، ناموس اعظم الهي، پيامبر خاتم حضرت محمّد بن عبدالله (صلي الله عليه وآله وسلم) است.

2 ـ پشن، نام هندي حضرت علي بن ابي طالب (عليه السلام) است.

3 ـ صاحب ملک تازه، آخرين حجّت خداوند حضرت ولي عصر (عليه السلام) است و راهنما، نام مبارک حضرت مهدي (عليه السلام) است که بزرگترين نماينده راهنمايان الهي و نام مقدّس وي نيز، هادي و مهدي و قائم به حق است.

4 ـ کلمه «رام» به لغت «سانسکريتي» نام اقدس حضرت احديت (خدا) است.

5 ـ اين جمله «هر که به او پناه برد، و دين پدران او اختيار کند، در نزد رام، سرخ روي باشد» صريح است در اين که، حضرت مهدي (عليه السلام) جهانيان را به دين اجداد بزرگوارش،



[ صفحه 295]



اسلام، دعوت مي کند.

6 ـ سومنات ـ بنا به نوشته علاّمه دهخدا، در کتاب لغت نامه بتخانه اي بوده است در «گجرات». و گويند: سلطان محمود غزنوي آن را خراب کرد، و «منات» را که از بتهاي مشهور است و در آن بتخانه بود، شکست. و گويند: اين لغت هندوي است که مفرّس شده و آن نام بتي بود، و معني ترکيبي آن «سوم، نات» است: نمونه قمر، زيرا «سوم» به لغت هندوي قمر را گويند، و نات، تعظيم است. براي اطلاع بيشتر به لغت نامه دهخدا، ماده «سومنات» مراجعه فرماييد.

7 ـ و اما «جگرنات» به لغت سانسکريتي، نام بتي است که هندوها آن را مظهر خدا مي دانند.