در حديثي از اميرمؤمنان علي (عليه السلام) مي خوانيم که حضرتش فرمود:

«خداوند به زودي ـ در آينده ـ گروهي را مي آورد که آنان را دوست مي دارد،



[ صفحه 281]



و آنها نيز خدا را دوست مي دارند، کسي در بين آنان مالک جهان مي شود که در بين آنان غريب است و او مهدي (عليه السلام) است که داراي صورت و موي سرخ خواهد بود، زمين را بدون سختي از عدل و داد پر خواهد کرد، در کودکي از پدر و مادر خود جدا مي گردد، عزيز اهل خود مي باشد و با امنيّت مالک شهرهاي مسلمين مي شود، زمان مطيع و فرمانبردار او مي گردد و سخن او را مي شنود، پيران و جوانان از او فرمانبرداري خواهند نمود، زمين را از عدل و داد پر مي کند آن گونه که از ظلم و جور پر شده باشد.

آنگاه امامت او کامل و خلافتش ثابت و پا برجا مي گردد، خداوند آن افرادي را که در قبرها هستند بر مي انگيزد و جز مسکن آنان چيزي ديده نخواهد شد، زمينها آباد و به وسيله وجود مقدّس مهدي (عليه السلام) نوراني مي شود، نهرهاي زمين جاري مي شوند و تمام فتنه ها و غارتگريها از بين مي روند و خير و برکات فراوان خواهد شد». [1] .

در همين رابطه، از اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب (عليه السلام) روايت شده که فرمود:

«حضرت مهدي (عليه السلام) فرمان روايان خود را به تمام کشورها مي فرستد تا عدالت را در بين مردم پياده کنند.

ـ در آن زمان گرگ و گوسفند در يک مکان مي چرند.

ـ کودکان با مارها و عقربها بازي مي کنند و هيچ آسيبي به آنها نمي رسد.

ـ شرّ و بدي از بين مي رود و خير و خوبي مي ماند.

ـ انسان يک مدّ مي کارد و 700 مدّ، [2] حاصل برداشت مي کند چنان که قرآن کريم مي فرمايد: «همانند يک دانه که از آنها هفت خوشه برويد و در هر خوشه اي صد دانه داشته باشد، و خداوند به هر کس که بخواهد بيشتر هم عطا مي فرمايد». [3] .

ـ ربا برداشته مي شود.



[ صفحه 282]



ـ زنا برداشته مي شود.

ـ شرابخواري از بين مي رود.

ـ ريا و خود نمايي از بين مي رود.

ـ مردم به اطاعت و عبادت رو مي آورند.

ـ دين و آيين رونق مي يابد.

ـ نمازها با جماعت خوانده مي شود.

ـ عمرها طولاني مي شود.

ـ امانتها رعايت مي شود.

ـ درختان پر ثمر مي شود.

ـ برکتها بسيار زياد مي گردد.

ـ اشرار به هلاکت مي رسند.

ـ نيکان مي مانند.

ـ از دشمنان اهل بيت کسي باقي نمي ماند.». [4] .

و از امام صادق (عليه السلام) نيز روايت شده است که در حديثي در مورد دگرگون شدن جهان به هنگام ظهور حضرت ولي عصر (عليه السلام) در پرتو آيه شريفه «وَأشْرَقَتِ الاَْرْضُ بِنُورِ رَبِّها»، [5] فرمود:

«هنگامي که قائم ما (عليه السلام) قيام کند:

ـ زمين با نور پروردگار خويش روشن مي شود.

ـ مردم از نور خورشيد بي نياز مي شوند.

ـ تاريکي از بين مي رود.

ـ يک فرد انسان به قدري عمر مي کند که خداوند هزار پسر به او مرحمت مي کند، بدون اين که در ميان آنها دختري باشد.

ـ گنجهاي نهفته زمين براي مردم ظاهر مي شود، و در برابر ديدگان آنها قرار مي گيرد.



[ صفحه 283]



ـ مردم به دنبال کسي مي گردند که از آنها زکات و صدقات بپذيرد، ولي پيدا نمي کنند.

ـ مردم همگي به فضل پروردگارشان بي نياز مي شوند». [6] .