اين عنوان که در دومين فراز بشارت کتاب «اوپانيشاد» آمده است، در اخبار معصومين (عليهم السلام) بدان اشاره شده که براي نمونه برخي از آنها را در اينجا مي آوريم:

در حديثي از حضرت امير مؤمنان علي (عليه السلام) روايت شده که در مورد ظهور مبارک حضرت مهدي (عليه السلام) و به هنگام حرکت آن حضرت از نجف به سوي مسجد سهله فرموده است:

«کَأنِّي بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِي السّلام إلي مَسْجِدِ السَّهْلَةِ عَلي فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ يُزهِو وَ هُوَ يَدْعُو و يقول في دعائهِ...». [1] .

«گويي او را با چشم خود مي بينم که در نزديکي نجف از وادي السلام عبور کرده، به سوي مسجد سهله پيش مي رود در حالي که بر اسب دست و پا سفيدي سوار است که پيشاني سفيد و درخشنده اي دارد، و همه درخشندگي آن را چون چراغ و ستاره مي بينند و او در آن حال دعا مي خواند...»

امام صادق (عليه السلام) در همين زمينه مي فرمايد:

«کَأنِّي أنْظُرُ إليَ الْقائِم عَلي ظَهْرِ النَّجَف رَکبَ فَرَساً أدْهَمَ أَبْلَقَ، بَيْنَ عْينَيَهِ



[ صفحه 276]



شِمْراخٌ، ثُمَّ يَنْتَقِضُ بِهِ فَرَسُهُ، فَلا يَبْقي أَهْلُ بَلْدَة إلاّ وَهُمْ يَظُنُّونَ أنّه مَعَهُمْ في بِلادِهِمْ». [2] .

«گويي قائم (عليه السلام) را در پشت نجف به چشم خود مي بينم که بر اسب تيره رنگي، سياه و سفيد که متمايل به مشکي است سوار است و در ميان دو چشمش سفيدي خيره کننده اي است. سپس اسبش او را به حرکت در مي آورد به طوري که مردم هر شهري خيال مي کنند که آن حضرت در ميان آنها و در شهر آنهاست».

پيشواي ششم شيعيان در يک حديث ديگر در همين مورد مي فرمايد:

«کأنِّي بِالْقائِم (عليه السلام) عَلي ظَهْر النَّجَف لَبْسَ دِرْعِ رَسُولِ اللهِ (صلي الله عليه وآله وسلم) فَيَتَقَلَّصُ عَلَيْهِ، ثُمَّ يَنْتَقِضُ بِها فَيَسْتَدِيرُ عَلَيْهِ، ثُمَّ يُغْشي الدّرْعَ بثَوب إسْتَبْرَق، ثُمَّ يَرْکَبُ فَرَساً لَهُ أبْلَقَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ شِمْراخٌ، يَنْتَقِضُ بِهِ لايَبْقي أهْلُ بَلَد إلاّ أَتاهُمْ نُورُ ذلِکَ الشِّمراخِ حتّي تَکونَ آيَةً لَهُ». [3] .

«گويي قائم (عليه السلام) را در پشت نجف به چشم خود مي بينم که زره رسول اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) را پوشيده و چون دامنش جمع شده است آن را تکان مي دهد تا صاف شود پس به اندامش رسا مي آيد، و آنگاه آن را با جامه اي از ديباج



[ صفحه 277]



مي پوشاند، و سپس بر اسب سياه و سفيدي که ميان دو چشمش سفيدي درخشنده اي دارد سوار مي شود، و طوري آن را به حرکت در مي آورد که درخشندگي پيشاني اسبش از شهرهاي دور دست ديده مي شود و اهل هر شهري آن درخشندگي را مي بينند واين خود يکي از معجزات آن حضرت است».

پيشواي هفتم شيعيان، امام کاظم (عليه السلام) نيز در همين باره مي فرمايد:

«وقتي حضرت قائم (عليه السلام) قيام کند، بر بهترين، نيرومندترين، تندروترين وسيله سواري از چهار پايان سوار مي شود». [4] .