مهدي در آخرالزمان ظاهر مي شود
در کتاب «غيبت» شيخ طوسي (رحمه الله) از ابو سيعد خدري روايت کرده است که گفت:
از رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) شنيدم که بر فراز منبر مي فرمود:
«مهدي از عترت و اهل بيت من است. او در آخر زمان ظهور مي کند. در آن هنگام آسمان بارانش را فرو مي فرستد، زمين گياهان خود را مي روياند. و او سراسر روي زمين را پر از عدل و داد مي نمايد، آن چنان که ديگران ـ ستمگران ـ آن را پر از ظلم و جور کرده باشند». [1] .
در کتاب «عقد الدرر»، باب سوم از قول ابو سعيد خدري از رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) نقل کرده است که آن حضرت فرمود:
«در آخر الزمان مردي جوان، با چهره اي زيبا و بيني کشيده، که از عترت من است قيام مي کند، زمين را پر از عدل و داد مي نمايد، همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد...» [2] .
در کتاب «دلائل الامامة» از قول ابو سعيد خدري آمده است که رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) فرمود:
«مژده باد شما را به ظهور مهدي که او در آخر الزمان به هنگام سختي روزگار و
[ صفحه 275]
فتنه و اختلاف و عدم امنيت مي آيد، و خداوند به وسيله او زمين را پر از قسط و عدل مي نمايد». [3] .
و در روايات اهل بيت (عليهم السلام) در ضمن روايتي از امام محمّد باقر (عليه السلام) نقل شده است که فرمود:
«دولت ما آخرين دولتهاست و هيچ خانداني نيست که حکومتي براي آن مقدر شده باشد، جز اين که پيش از ما به حکومت مي رسد تا وقتي که ما به حکومت رسيديم کسي نگويد: اگر ما نيز به قدرت مي رسيديم، همانند اينان رفتار مي کرديم، و اين است معناي کلام خداوند که فرموده است: «وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ» [4] سرانجام از آن پرهيزکاران است». [5] .
و در روايت ديگري از امام صادق (عليه السلام) آمده است که فرمود:
لِکُلِّ اُناس دَوْلَةٌ يَرْقبونَها
وَدَوْلَتُنا فِي آخِرِ الدَّهْرِ تَظْهَرُ
«براي هر قومي دولتي هست که فرا رسيدن آن را انتظار مي کشند، ولي دولت ما در آخر الزمان ظاهر مي شود». [6] .
پاورقي
[1] غيبت شيخ طوسي، ص 111، ص 180؛ بحار الانوار، ج 51 ص 74، ح 25؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 502، ح 294 ؛ منتخب الاثر، ص 169، ح 81. و در چاپ ديگر، ص 222، ح 81.
[2] عقد الدرر، باب 3، ص 39.
[3] دلائل الامامة، ص 250؛ منتخب الاثر، ص 171، ح 88 و در چاپ ديگر، ص 468، ح 454، باب الامام صاحب الزمان (عليه السلام)، ح 58.
[4] سوره اعراف، آيه 128 و سوره قصص، آيه 83.
[5] بحار الانوار، ج 52، ص 332، ح 58 ؛ اثبات الهداة با ترجمه فارسي، ج 7، باب 32، ص 35، ح 369 ؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 516، ح 369؛ غيبت شيخ طوسي، ص 282، و در چاپ ديگر، ص 472، و با ترجمه فارسي،ج 2، ص 359، ح 7.
[6] بحار الانوار، ح 51، ص 143، ح 3؛ منتخب الاثر، ص 169، ح 84.