چنان که در بحثهاي گذشته آمد، مسأله ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) در آخر الزمان و پايان دادن به ظلم و ستمها از مسايل اساسي اديان و اسلام است، و تمامي اديان و مذاهب گوناگوني که در روي کره زمين حکومت مي کنند، وقوع حتمي و قطعي آن را خبر داده اند.

بر اساس تعاليم انبيا و نويدهاي کتب آسماني، عليرغم عوامل بدبيني بيشماري که نسبت به آينده بشر در جهان ديده مي شود، اوضاع کنوني جهان قابل دوام نيست، و دير يا زود گردونه زمان به نفع محرومان خواهد چرخيد، و چهره جهان دگرگون خواهد شد، و مفاسد اجتماعي و کشمکشهاي کنوني جاي خود را به آرامش و امنيّت خواهد داد. مطابق وعده هاي انبيا و نويدهاي کتب آسماني، چشم انداز آينده جهان و سرنوشت بشر روشن است.

نگاهي کوتاه به کتابهاي مذهبي اهل اديان اين امر را به خوبي نشان مي دهد که وقتي جهان دچار فتنه و آشوب گردد و آتش ظلم و بيدادگري همه جهان را فراگيرد، و جنگهاي خانمان سوز و ويرانگر مردمان جهان را به ستوه آورد و زمامداران جهان از اداره اُمور کشورها عاجز و ناتوان گردند و براي خاموش کردن آتش فتنه ها و جنگها راه چاره اي نيابند، در چنين موقعيّت حساس و بحراني يک مصلح بزرگ جهاني، با اتّکا به قدرت لايزال الهي قيام خواهد کرد، و به يک اصلاح عمومي در تمام جهان دست خواهد زد و زورگويان، زورمداران و قدرت طلبان افسار گسيخته عالم را سر جاي خود خواهد نشاند و به همه بدبختيها و تيره روزي ها و گرفتاري هاي بشريّت خاتمه خواهد داد.

خوشبختانه هنگامي که به اديان آسماني مراجعه مي کنيم، کتب آسماني را سراسر مملوّ از اميد، و سرشار از نويدهاي بهروزي و وعده هاي ظهور آن «مصلح جهاني»



[ صفحه 272]



مي بينيم، و شايد براي برخي کمي تعجّب آور باشد که در تمام اديان و مذاهب بزرگ جهان، اعم از وثنيت، کليميت، مسيحيت، مجوسيت و آيين مبين اسلام... از مصلحي که در پايان جهان ظهور خواهد کرد و به جنايتها و خيانتهاي انسانها خاتمه خواهد داد و شالوده حکومت واحد جهاني را، بر اساس عدالت و آزادي بنيان خواهد نهاد، گفتگو شده و برتر و بالاتر از همه، نويد ظهور آن مصلح بزرگ جهان، به خصوص در اسلام و قرآن نيز، به صورتي جامع تر، کامل تر، عميق تر و جدي تر، مطرح شده است.

و جاي بسي خرسندي است که اکثريّت قريب به اتّفاق نويدهايي که در رابطه با ظهور «مصلح بزرگ جهاني» در کتابهاي آسماني آمده است ـ اگر نگوييم همه آنها ـ تنها با وجود مقدّس مهدي موعود (عليه السلام)، آخرين بازمانده حجت الهي از امامان معصوم شيعه مطابقت دارد.

آري خواننده عزيز! نويدهاي مصلح بزرگ جهاني و بشارت ظهور مبارک حضرت مهدي (عليه السلام) علاوه بر قرآن مجيد در تمام کتب مذهبي اهل اديان مانند: کتاب زند، کتاب جاماسب، کتاب شاکموني، کتاب جوک، کتاب ديدبراهمه، کتاب باسک، کتاب پاتيکل، کتاب دادنگ، کتاب ضفيناي نبي، کتاب اشعياء، کتاب وحي کودک، کتاب حُکي نبي، کتاب مکاشفات يوحناي لاهوتي، کتاب دانيال نبي، انجيل متي، انجيل لوقا، انجيل مرقس، و ساير کتابها و الواح ذکر شده، و در همه اين کتابها نويدها و بشارتهاي ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) به عبارات و مضاميني که همه اصالت و حقيقتِ «مهدويّت» را تأييد مي کنند، و آن را يک عقيده عمومي مشترک بين همه اُمّتها و ملّتها مي دانند، به روشني بيان شده است.

اگر چه غير از قرآن مجيد، همه کتابهاي ديگر آسماني مورد دستبرد و تحريف قرار گرفته است، ولي باز هم مطالبي در آنها ديده مي شود که از دستبرد دگران مصون مانده، و در آنها عبارات و جملاتي از آمدن «مصلح جهاني» به چشم مي خورد.

جالب توجّه اين که: در تمام کتابهاي مقدّسي که در ميان اهل اديان، به عنوان کتابهاي آسماني شناخته شده و آورندگان آن کتابها به عنوان پيامبر، شناخته مي شوند، تصريحات زيادي به «مهدي موعود» شده است.

هر چند که ما اين کتابها را به عنوان «کتاب آسماني» نمي دانيم، و يقين نداريم که



[ صفحه 273]



آورندگان آنها پيامبر بوده اند، بلکه معتقديم که آنها يا «پيامبر» بوده اند، يا اين مطالب را از کتابها و تعليم پيامبران گذشته اقتباس کرده اند، ولي شگفت آور است که در برخي از اين کتابها، بعضي از القاب خاص و اسامي مبارک حضرت مهدي (عليه السلام) و حتّي سلسله «نسبي» آن حضرت و اين که وي از سلاله پاک پيغمبر آخر الزمان، و از فرزندان دختر آن پيغمبر، و آخرين جانشين آن حضرت است، نيز مشخص گرديده است.

اينک براي اثبات اين مدّعا قسمتي از نويدها و بشارتهاي ظهور مهدي موعود (عليه السلام) را که در کتب مذهبي اهل اديان آمده است، از کتب مقدّسه هنديان، يهوديان، مسيحيان، زرتشتيان و ساير کتابهايي که در ميان پيروان خود به عنوان کتاب آسماني شناخته شده، نقل مي کنيم، تا اصالت مسأله «مهدويت» و جهاني بودن اعتقاد به ظهور مبارک حضرت مهدي (عليه السلام) به خوبي روشن شود.