(وَعَدَ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ في الأرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَُيمَکِّننَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذي اْرتَضي لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَني َلا يُشْرِکُونَ بِي شَيْئاً). [1] .

«خداوند به کساني از شما که ايمان آورده و عمل شايسته انجام دادند وعده داده است که آنها را در روي زمين جانشين قرار دهد همان گونه که کساني را که قبل از ايشان بودند، جانشين ساخته بود و ديني را که براي ايشان پسنديده ـ در جهان ـ استقرار خواهد بخشيد و ترس و هراسشان را بعد از وحشت به آرامش و امنيّت مبدّل خواهد ساخت، تا تنها مرا بپرستند و شريکي برايم قرار ندهند».

علاّمه نيشابوري در تفسير «غرائب القرآن» به هنگام تفسير آيه شريفه: «الَّذينَ يُؤمِنُونَ بِالْغَيبْ»، در سوره بقره، مي گويد:



[ صفحه 266]



... منظور از «غيب» که در اين آيه شريفه آمده است، همان مهدي منتظري است که خداوند در قرآن کريم به او وعده ـ خلافت و جانشيني ـ داده و فرموده است: «وَعَدَ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفنَّهُمْ في الأرْضِ».

و در خبري از رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) نيز وارد شده که فرموده است:

«اگر از عمر دنيا به جز يک روز باقي نمانده باشد خداوند آن روز را به قدري طولاني مي کند تا اين که مردي از اُمّت من که نام او نام من و کنيه او کنيه من است ظاهر شود و زمين را پر از عدل و داد کند همان گونه که پر از ظلم و ستم شده باشد». [2] .