زمينه سازي
آنچه در روايات اسلامي به نام قيام سيد حسني، نهضت هاشمي خراساني يا قيام يماني، قبل از ظهور امام زمان (عليه السلام) بيان شده است، نمونه اي از قيام هايي است که جهت آمادگي براي ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) انجام مي پذيرد.
البته شکّي نيست که اين جريانها ابتداء به ساکن و بدون زمينه قبلي رخ نمي دهد؛ بلکه بعضي از پيش آمدها و حوادثي که قبل از ظهور اتفاق مي افتد، منتظران مؤمن را بر
[ صفحه 223]
آن مي دارد تا بکوشند و تلاش کنند و براي پاسداري از دين و ادامه حيات با سختيها دست و پنجه نرم کنند و دشواريها را از پيش پاي خود بردارند و ناگزير به انگيزه اي طبيعي براي دفاع از خود، به تهيه نيرو و ابزار و آلات جنگي بپردازند و لوازم و امکانات را فراهم آورند، چنان که خداوند در قرآن کريم به اين امر فرمان داده و فرموده است:
(وَأَعِدّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوّة وَمِنْ رِباطِ الخَيْلِ تُرهبونَ بِهِ عَدُوّ اللّه وَعدوّکُمْ وَآخرينَ مِنْ دونِهِمْ، لاتَعْلمونَهُمْ اللّه يَعْلَمهُمْ ومَا تُنْفِقوا مِنْ شَيْء في سَبيلِ اللّهِ يُوفّ إليکُمْ وَأنْتُمْ لا تُظلمُونَ). [1] .
«براي نبرد با کافران و بدخواهان آنچه مي توانيد از هرگونه نيرو فراهم آوريد، و نيز از اسبان زين بسته و آماده ـ مهيّا کنيد ـ تا دشمن خدا و دشمن خودتان و ديگراني که شما آنها را نمي شناسيد و خدا آنها را مي شناسد، به هراس افکنيد و (بدانيد) آنچه را که در راه خدا مي دهيد بي کم و کاست به شما پرداخت مي شود و هرگز ستمي نخواهيد ديد».
بنابراين، يکي از ابعاد ديگر انتظار، آمادگي و زمينه سازي و تهيه ابزار و آلات جنگي مورد نياز براي قيام شکوهمند امام غايب است چنان که حديث ذيل نيز اشاره به همين معناست.
ابو عبداللّه، عمرو بن شمر جعفي مي گويد:
«امام باقر (عليه السلام) فرمود: هرکس براي ياري ما مرکبي را آماده نگهدارد تا زماني که آن مرکب نزد اوست به اندازه وزن آن و دو برابر وزن آن پاداش دارد، و هرکس اسلحه اي را به همين هدف نگاه دارد تا موقعي که آن اسلحه پيش اوست هم وزن آن پاداش دارد». [2] .
آري خواننده گرامي! انسان منتظر که ميان دو قطب «يأس و اميد» قرار گرفته، پيوسته در حال حرکت و پويايي است و نمي تواند آرام بگيرد. و از اين رو، منتظران واقعي نيز مانند جهادگراني که در جبهه جنگ و ميدان نبرد در انتظار فرمان حمله بسر مي برند، در حال آماده باش کامل اند.
[ صفحه 224]
پاورقي
[1] سوره انفال، آيه 60.
[2] کافي، ج 8، ص 381، ح 576.